Het jongste kind van Christopher Reeve, Will Reeve, lijkt 'sprekend' op zijn vader

Jun 16, 2023 by apost team

Het is niet ongewoon om kinderen te vinden die het evenbeeld zijn van één van hun ouders. Het komt vrij vaak voor, vooral bij beroemdheden in Hollywood. Enkele van de bekendste lookalikes van hun ouders zijn de dochter van Reese Witherspoon, Ava Philippe, die eruitziet als het evenbeeld van haar moeder, en de dochter van Chrissy Teigen, Luna, die een kopie is van hoe haar vader eruitzag toen hij een baby was. We houden van dit soort gelijkenissen, vooral als ze ons laten zien dat genen magisch kunnen zijn.

Deze magische genetische band zien we ook tussen de gerespecteerde Christopher Reeve en zijn zoon Will Reeve. De enigmatische Christopher wordt het best herinnerd om zijn iconische rol als Superman in de film "Superman" uit 1978. Het uiterlijk van Christopher en zijn ongelooflijke acteerprestaties zorgden ervoor dat hij deze rol voortzette in de drie vervolgfilms die er na kwamen.

Door zijn succes in de franchise van Superman kreeg hij een geweldige boost in de filmindustrie, maar de acteur concentreerde zich op rollen die complex en betekenisvol waren in plaats van zijn roem te verzilveren in elke film die op zijn pad kwam.

Nadat hij in de jaren tachtig en negentig in meer veelgeprezen films had gespeeld, werd Christophers acteercarrière abrupt afgebroken na een tragisch ongeval tijdens een ruiterwedstrijd. Door dit ongeluk bleef de toen 42-jarige Christopher voor de rest van zijn leven verlamd achter.

Met de steun van zijn vrouw en familie keerde Christopher echter terug naar creatieve bezigheden in zijn leven en startte hij een stichting die anderen met soortgelijke verwondingen hielp en instanties financierde die een geneesmiddel voor verlamming konden vinden. Zijn leven, hoewel succesvol, was gevuld met moeilijkheden en uitdagingen die hij keer op keer overwon.

Christopher Reeve werd geboren in New York City als zoon van F.D Reeve en Barbera Pitney Reeve. Hij groeide op in Princeton, New Jersey, waar hij zijn passie voor acteren en theater ontdekte toen hij slechts 9 jaar oud was nadat hij werd gecast in een amateurversie van de operette "The Yeomen of the Guard" op zijn school, de Princeton Country Day School. Deze interesse werd sterker toen hij 15 jaar oud was, nadat hij een zomer als stagiair had doorgebracht bij Williamstown Theatre Festival.

Hij was er vrij zeker van dat hij na het voortgezet onderwijs acteren wilde gaan doen en was van plan om in New York City te gaan wonen om een carrière in het theater te vinden, maar op aandringen van zijn moeder meldde hij zich aan bij de universiteit. Hij ging naar de Cornell University, waar hij lid werd van de theaterafdeling en zich verdiepte in alles wat deze te bieden had. Christopher werd zelfs "ontdekt" in zijn eerste jaar toen hij een brief kreeg van de invloedrijke New Yorkse agent Stark Hesseltine, die in die tijd acteurs vertegenwoordigde als Richard Chamberlain, Michael Douglas en Susan Sarandon.

Hesseltine en zijn ouders moedigden hem echter aan om door te gaan met zijn studie in plaats van fulltime te gaan acteren. Hij kon auditie doen voor verschillende projecten, maar kon alleen kiezen voor de projecten die tijdens zijn zomervakantie liepen. In zijn derde studiejaar nam Christopher drie maanden verlof en reisde hij naar Glasgow, waar hij veel theatervoorstellingen zag die hem inspireerden en leerden over acteren, en naar Parijs, waar hij volledig opging in de cultuur.

apost.com

Na zijn terugkeer in de Verenigde Staten koos Christopher ervoor om zich alleen op acteren te richten en was hij van plan om naar Juilliard in New York City te gaan in plaats van op Cornell te blijven. Hij deed auditie voor het acteerprogramma van Juilliard, dat zeer competitief was, met meer dan 2000 studenten die streden om de 20 plaatsen die werden aangeboden voor eerstejaars. Christopher en Robin Williams werden als enigen geselecteerd voor het Juilliard Advanced Program. Zowel Williams als Christopher ontwikkelden een hechte vriendschap tijdens hun tijd samen.

Na matig succes te hebben geboekt met theater en een rol in de soap "Love of Life", kreeg Christopher te horen dat hij auditie moest doen voor een aankomende big-budget film, "Superman". Hij sleepte deze rol met gemak in de wacht en het werd zijn meest iconische rol in zijn hele carrière. Hij won zelfs de BAFTA award voor Most Promising Male Newcomer voor deze rol. Zijn vertolking van Superman werd zo goed ontvangen dat hij drie vervolgen ging maken: "Superman II" in 1980, "Superman III" in 1983 en "Superman IV: The Quest for Peace" in 1987. Hij verscheen ook in andere films, waaronder "The Remains of the Day" en "The Bostonians."

Zijn rol als Superman was in veel opzichten de drijfveer die zijn carrièrepad in beweging zette met het succes dat hem tot het einde van zijn leven volgde. "Nou, de beslissing om Superman te spelen was waarschijnlijk de moedigste carrièrebeslissing die ik heb genomen, want op dat moment in 1976 was het idee van een film over Superman voor veel mensen belachelijk", deelde de acteur. Toch was Christopher volhardend in het nastreven hiervan.

"De uitdaging was dus om hun verwachtingen bij te sturen. Ik herinner me dat ik het gevoel had dat de situatie erg ongunstig was om die eerste film tot een goed einde te brengen. Maar ik geloofde ook dat we door samen te werken hier een personage van zouden kunnen maken, en het romantisch zouden kunnen maken in plaats van macho - het grappig zouden kunnen maken in plaats van arrogant of eendimensionaal. Mensen dachten echt dat het een grap zou zijn. Ik denk dat het een hele prestatie was om de mensen die om het idee lachten te overtuigen. Ik deed het op dat moment goed in het theater, dus om als Superman de film in te gaan was een vrij gewaagde keuze", voegde hij toe.

Hoewel het succes van zijn rol als Superman hem zijn hele leven bijbleef, stimuleerde het Christopher ook om zichzelf opnieuw te definiëren en uit de schaduw te stappen die het immense succes met zich meebracht. "Direct na de opening van 'Superman' was het moeilijk voor me om de heldenverering te accepteren die op me afkwam. En ik maakte meteen keuzes die in zekere zin iedereen de vinger gaven. Mijn acties waren bedoeld om het publiek te vertellen: 'Kijk niet tegen me op. Zie me niet als een held", vertelde Christopher in 1986 aan Interview Magazine.

Hij vervolgde met: "Het was in die tijd bijna noodzakelijk voor me om personages te spelen die homo, kreupel, psychotisch, neurotisch, moordenaars, wat dan ook waren...Dat was wat er op dat moment in mijn hoofd omging. Ik moet toegeven dat ik toen een bijzonder onsympathiek en onsympathiek persoon was."

Het is niet makkelijk om altijd in één rol te worden gestopt, en Christopher nam het op zich om zijn publiek te laten zien dat hij meer was dan een superman als het op acteren aankwam.

Maar niemand had het ongeval kunnen voorzien dat het leven van Christopher en zijn gezin volledig op zijn kop zou zetten. Op 27 mei 1995 was Christopher betrokken bij een ongeval waarbij zijn nek brak en hij vanaf zijn nek verlamd raakte. Ook kon hij de rest van zijn leven niet meer ademen zonder beademing. Door dit ongeval verkeerde hij lange tijd in een diepe shock en intens verdriet. Hij kwam er echter vastberadener uit om zijn kracht te gebruiken om een verschil te maken.

In een interview met Ability Magazine zei Christopher: "Wie weet waarom een ongeval gebeurt? Het belangrijkste is wat je daarna doet." Hij voegde eraan toe:

"Er is een periode van shock en dan rouw met verbijstering en verdriet. Daarna heb je twee keuzes. De ene is uit het raam staren en geleidelijk wegkwijnen. En de andere is om al je middelen te mobiliseren en te gebruiken, wat ze ook mogen zijn, om iets positiefs te doen. Dat is de weg die ik ben ingeslagen. Het komt van nature bij me op. Ik ben een competitief persoon en op dit moment strijd ik tegen verval. Ik wil niet dat osteoporose of spieratrofie of depressie me verslaan."

Na zijn ongeval stortte hij zich op activisme en begon hij de Christopher Reeve Foundation, later omgedoopt tot de Christopher and Dana Reeve Foundation, die anderen hielp die verlamd raakten als gevolg van een dwarslaesie en andere neurologische aandoeningen. Christopher overleed in 2004, op de jonge leeftijd van 52 jaar, aan een infectie die zich verspreidde vanuit een doorligwond, volgens People. Zijn vrouw, Dana, leidde de stichting tot haar vroegtijdige dood in 2006 als gevolg van longkanker op 44-jarige leeftijd.

Hierdoor bleef hun zoon, Will Reeve, zonder ouders achter. Will werd geboren op 7 juni 1992 en is de jongste zoon van Christopher. Christopher had in totaal drie kinderen: een zoon Matthew Reeve, en een dochter, Alexandra Reeve met Gae Exton, en Will met actrice Dana Morosini.

Will is uit de schijnwerpers van Hollywood gebleven en heeft ervoor gekozen niet in de voetsporen van zijn vader te treden. De afgelopen jaren werkte hij aan zijn opleiding en begon hij een carrière op te bouwen in het sportnieuws. Onlangs verscheen hij echter in het openbaar, waardoor hij weer in de schijnwerpers kwam te staan, en het viel mensen op hoeveel Will op zijn vader lijkt en veel van zijn beroemde uiterlijk deelt. Will en Christopher zijn geen tweeling, maar hun overeenkomsten zijn onmiskenbaar, vooral die prachtige kaaklijn.

Op 16 november 2017 verscheen Will op het jaarlijkse benefietgala voor de Christopher & Dana Reeve Foundation. Uitgedost leek Will sprekend op zijn vader. Hij poseerde op de rode loper samen met Matthew en Alexandra, zijn oudere halfbroers en -zussen.

"Ik denk dat zijn nalatenschap nooit zal verdwijnen en dat is een verantwoordelijkheid die ik voel, om zijn en mijn moeders nalatenschap de rest van mijn leven en hopelijk daarna voort te zetten", vertelde Will aan People over zijn werk met de stichting. "Ik denk dat de stichting één manier is, één tastbare manier, dat zijn nalatenschap en die van mijn moeder altijd zullen voortleven. En ik denk dat de manier waarop ik en mijn broers en zussen ons leven leiden een andere manier is. En ik denk dat zijn impact wordt gevoeld door de miljoenen levens die hij heeft geraakt."

Hoewel Will twee beroemde ouders had, herhaalde hij dat hij een normale opvoeding had. Over zijn ouders vertelde hij aan People, "Het waren deze mensen die me vertelden de TV uit te zetten, mijn broccoli op te eten, naar bed te gaan." Hij was pas 3 jaar oud toen Christopher zijn ongeval kreeg, maar hij verklaarde dat zijn rol als vader voor alles ging.

"Het feit dat hij verlamd was, stelde ons voor een aantal uitdagingen omdat we minder spontaan konden zijn", zei Will. "Dat kon moeilijk zijn, maar mijn ouders bleven zo trouw aan hun waarden dat ik nooit het gevoel heb gehad dat ik geen normale jeugd had, ook al waren mijn ervaringen op het eerste gezicht anders dan die van andere kinderen van mijn leeftijd."

Will en zijn vader deelden een liefde voor sport. Sport was een belangrijk onderdeel van hun leven, of ze het nu speelden, keken of erover praatten. "Over het algemeen hadden we een hechte band, maar sport was zeker een belangrijk onderdeel van onze familieband", zeiWill. Christopher keek zelfs naar een hockeywedstrijd van Will op de dag dat hij overleed.

Nadat zowel Dana als Christopher waren overleden, meldde People dat Will bij een jeugdvriend ging wonen. Hoewel Will twee oudere halfbroers en -zussen had, wilde Dana dat hun zoon in de gemeenschap bleef waarin hij was opgegroeid en ze regelde dat hij daar kon blijven nadat ze was overleden. Hoewel Will zijn beide ouders binnen 17 maanden na elkaar verloor, houdt hij hun nagedachtenis levend door het werk met hun stichting voort te zetten, zelfs vandaag de dag nog.

De carrière van Will is een eerbetoon aan de band die hij en zijn vader deelden op het gebied van sport. Hij ging naar Middlebury College en liep uiteindelijk stage bij Good Morning America, meldt People, waar hij uiteindelijk als productieassistent ging werken voordat hij afstudeerde. Will kreeg na zijn afstuderen uiteindelijk een baan bij ESPN's SportsCenter en kwam in 2014 bij hen werken als medewerker. Will bracht zichzelf in 2020 enigszins in verlegenheid nadat hij werd betrapt toen hij geen broek droeg tijdens een interview over het verstrekken van voorschriften.

Steeds, samen met zijn halfbroers en -zussen, blijft Will de nagedachtenis en nalatenschap van hun vader eren door simpelweg "het leven te leven".

"We proberen hem en mijn moeder elke dag te eren in de manier waarop we ons leven leiden, de keuzes die we maken en de mensen met wie we omgaan. We zijn goed en correct opgevoed, naar mijn mening, en ik denk dat mijn vader - onze vader - erop zou vertrouwen dat we de juiste beslissingen nemen en onze passies nastreven en opkomen voor waar we in geloven, zeker vanavond. Dit is een zaak waar we met elke vezel van ons wezen in geloven."

De stichting blijft ook proberen een geneesmiddel te vinden voor ruggenmergletsels en zorg te bieden aan patiënten die verlamd zijn. "Ik begrijp hoe belangrijk hun verhaal is voor zoveel mensen, en natuurlijk is het belangrijk voor mij en mijn familie", voegde Will eraan toe.

"Mijn vader was geobsedeerd door het vinden van een geneesmiddel tegen een dwarslaesie, zodat hij weer zou kunnen lopen; hij geloofde echt dat dat zou lukken. Dat is wat hem op de been hield", zei Will in 2016. Will heeft echter, net als zoveel andere kinderen, één doel: "Ik hoop dat ik mijn ouders trots maak. Dat probeer ik elke dag te doen en ik denk graag dat zij dat ook zouden zijn."

Wat vind jij van de gelijkenis tussen Christopher Reeve en zijn zoon? Vind je dat Will de nalatenschap van zijn overleden vader goed voortzet? Laat het ons weten en deel dit met je familie en vrienden.