Emma, de kleindochter van Audrey Hepburn, lijkt sprekend op haar legendarische grootmoeder

Apr 07, 2021 by apost team

Audrey Hepburn is ongetwijfeld één van de meest iconische actrices in de Amerikaanse geschiedenis. Van "A Roman Holiday" tot "Breakfast at Tiffany's", de legendarische actrice heeft onmiskenbaar een blijvende stempel gedrukt op Hollywood. Ze mag dan op tragische wijze zijn overleden in 1992, haar nalatenschap wordt voortgezet door haar prachtige kleindochter, Emma Ferrer.

Audrey Hepburn werd geboren op 4 mei 1929 in Brussel, België. Haar moeder, Ella van Heemstra, was een Nederlandse aristocrate, en haar vader, Joseph Victor Anthony Ruston, had de Britse nationaliteit en werkte in de commerciële en financiële sector. Ze beleefde een bevoorrechte jeugd, ze ging naar een Britse kostschool en reisde veel omwille van het beroep van haar vader. Volgens de New York Times, studeerde Hepburn aan het Conservatorium van Arnhem in Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hoewel haar familie dacht dat Nederland veilig zou zijn voor hen, omdat het een neutrale staat was tijdens de oorlog, vielen de nazi's toch binnen en haar broer werd naar een werkkamp gebracht. Jaren van ellende volgden, waarbij de familie haar toevlucht nam tot het eten van tulpenbollen om de hongerdood te vermijden.

Als tiener leerde Hepburn dansen, aangemoedigd door Dr. Visser 't Hooft - een toonaangevend leider van het verzet tegen de Nazibezetting. Visser 't Hooft was onder de indruk van haar kwaliteiten als balletdanseres en nodigde Hepburn uit om mee te doen aan illegale muzikale optredens als onderdeel van de verzetsbeweging. Volgens Time waren de evenementen, die zwarte avonden werden genoemd, een middel voor lokale artiesten om in hun levensonderhoud te voorzien nadat de Kultuurkamer, de Nazivereniging van artiesten, hen uit de mainstream had verdreven.

Zwarte avonden gebruikten hun geld ook om het verzet te steunen en tienduizenden Joden te verbergen.

"Ik heb inderdaad verschillende ondergrondse concerten gegeven om geld in te zamelen voor de Nederlandse verzetsbeweging," zei Hepburn in een interview, zoals geciteerd door Time. "Ik danste op voordrachten en bedacht de dansen zelf. Ik had een vriend die piano speelde en mijn moeder maakte de kostuums. Het waren erg amateuristische projecten, maar in die tijd, toen er erg weinig amusement was, vermaakte het de mensen en gaf het ze de gelegenheid om samen te komen en een aangename middag door te brengen met het luisteren naar muziek en het zien van mijn bescheiden pogingen. De voordrachten werden gegeven in huizen met gesloten ramen en deuren, en niemand wist dat ze aan de gang waren. Na afloop werd er geld ingezameld en aan het Nederlandse Verzet gegeven."

In 1948 maakte Hepburn haar filmdebuut met een kleine rol in de Nederlandse film, "Nederlands in Zeven Lessen." Later dat jaar verhuisde ze naar Londen nadat ze een beurs had gekregen voor het Ballet Rambert in Nottingham. Hoewel Hepburn ervan droomde om een prima ballerina te worden, vertelden haar leraren bij Ballet Rambert haar dat deze droom onhaalbaar was door haar grootte en zwakke gestel.

Hepburn begon met kleine acteer- en koorrollen in verschillende toneelstukken op London West End en in het Cambridge Theater en maakte haar debuut op het kleine scherm in het BBC televisiestuk "The Silent Village". In 1951 zou de opkomende actrice vele kleine rollen op zich nemen in de films "One Wild Oat," "Laughter in Paradise," "Young Wives' Tale," en "The Lavender Hill Mob."

apost.com

De grote doorbraak van Hepburn kwam het jaar daarop toen Hepburn werd gecast als een uitzonderlijk getalenteerde ballerina in Thorold Dickinson's film, "The Secret People." Die rol leidde vervolgens tot een andere kleine rol in de Frans-Britse film "Monte Carlo Baby," die werd opgenomen in Monte Carlo, Monaco. De Franse romanschrijfster Collete was daar toevallig op dat moment. Ze zag Hepburn en besloot haar te casten in de titelrol voor het Broadway toneelstuk "Gigi." Het stuk kreeg veel lof, vooral dankzij Hepburns hilarische vertolking van Gigi.

Enkele weken na de première werd de actrice al benaderd door talloze regisseurs. De hype leidde ertoe dat Hepburn werd gecast in haar eerste grote film, "Roman Holiday", in 1953. Ze speelde Prinses Ann, een adellijke dame die besluit om voor een korte tijd te ontsnappen aan de verplichtingen van haar adellijke status om het leven als een normaal mens te ervaren. De vertolking van de prinses door Hepburn leidde ertoe dat ze haar eerste Academy Award won in 1954 voor "Beste Actrice - Drama."

Na "A Roman Holiday," nam de ster de hoofdrol op zich van Sabrina Fairchild in de legendarische romantische film, "Sabrina." Het acteerwerk van Hepburn werd geprezen door filmcritici en ze verdiende nog een Academy Award-nominatie en een BAFTA-beloning. Bosley Crowther, destijds filmcriticus voor de New York Times, schreef dat ze "een jongedame was met een buitengewoon repertoire aan gevoelige en ontroerende uitdrukkingen binnen zo'n frêle en slanke gestalte. Ze is nog stralender als dochter en lievelingetje van de hofhouding dan ze vorig jaar als prinses was en meer kan niet gezegd worden".

Toen ze pas 25 jaar oud was, had Hepburn in Hollywood al naam gemaakt als iconisch actrice.

Datzelfde jaar speelde Hepburn in het Broadway toneelstuk "Ondine" met Mel Ferrer als haar minnaar. De twee acteurs werden ook buiten het toneel verliefd op elkaar en trouwden op 25 september 1954 in Zwitserland. Na hun terugkeer naar de VS nam Hepburn veel hoofdrollen voor haar rekening in door critici bejubelde films als "War and Peace" (1956), "Funny Face" (1957), en "Love in the Afternoon" (ook 1957).

In de loop van haar carrière werd de legendarische actrice vooral bekend door haar meer dramatische rollen. In 1959 speelde ze als Sister Luke in "The Nun's Story," een film die het verhaal volgde van een non die worstelde met haar heilige roeping. In de film "Two for the Road," uit 1967, vertolkte de actrice Joanna 'Jo' Wallace, een Britse vrouw die twee decennia van een uiteenvallend huwelijk moet doorstaan.

Maar de meest iconische rol van Hepburn was misschien wel die van Holly Golightly in de romantische komedie "Breakfast at Tiffany's," waarin Golightly, een socialite, verliefd wordt op een schrijver die het moeilijk heeft. De acteur noemde de film "de meest opwindende uit [haar] carrière," maar gaf ook toe "Ik ben introvert. Het extraverte meisje spelen was het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan."

In de late jaren '60 besloot Hepburn zich gedeeltelijk uit het acteren terug te trekken om zich op haar gezin te concentreren. Daarna zou de actrice nog slechts af en toe acteerrollen op zich nemen en zich in plaats daarvan richten op liefdadigheidswerk, met name voor kansarme kinderen. Eind jaren '80 werd ze goodwill-ambassadrice voor UNICEF en begon ze de wereld rond te reizen om aandacht te vragen voor kinderen in nood. Omdat ze tijdens de Tweede Wereldoorlog zelf ondervoed was geraakt, lag de zaak haar na aan het hart.

Hepburn reisde meer dan 50 keer als Goodwill-ambassadrice, voornamelijk naar landen in Afrika en Latijns-Amerika. Haar laatste reis was naar Somalië, waarna ze werd gediagnosticeerd met een zeldzame vorm van buikkanker. Ze stierf minder dan een jaar later in 1993 op 63-jarige leeftijd - slechts enkele maanden voordat ze de Jean Hersholt Humanitarian Award voor haar werk met UNICEF zou ontvangen.

Hoewel het al bijna 30 jaar geleden is dat Audrey Hepburn overleed, wordt haar nalatenschap nog steeds geëerd door haar kinderen en kleinkinderen. Haar kleindochter Emma Ferrer, die in 1994 werd geboren, heeft de beroemde actrice nooit ontmoet, maar voelt zich desondanks verbonden met haar. In 2020 eerden zij en haar vader, Sean Hepburn Ferrer - die Hepburns eerste zoon is - Hepburn met de documentaire over haar leven, "Audrey." De film was bedoeld om de overleden actrice in een ander perspectief te tonen, weg van de glamour van Hollywood. De regisseur, Helena Coan, vertelde Bazaar dat ze "echt de mythe van wie [Hepburn] was wilde ontrafelen."

Emma raakte zeer betrokken bij het maken van de film, die haar later hielp haar grootmoeder beter te begrijpen.

"Ik weet dat Audrey veel heeft meegemaakt tijdens de Tweede Wereldoorlog en dat er een enorme dosis pijn is geweest binnen haar familie en tijdens de oorlog, alle strubbelingen met haar vader en zo, maar om echt te begrijpen hoe al die aspecten samenkwamen en deze identiteit van een persoon vormden, dat is een soort van nieuwe kijk op haar," vertelde ze aan Bazaar in januari.

Hepburn mag dan een stijlicoon zijn geworden dankzij haar perfecte garderobe in haar diverse filmrollen, Emma onthulde dat ze meer geïnspireerd was door de stijl van de actrice in haar latere jaren; toen ze voor UNICEF werkte.

"Toen zij naar ontwikkelingslanden ging, droeg ze een spijkerbroek en een poloshirt," zei de 26-jarige. "En ik denk echt dat we kunnen waarderen hoe zeldzaam het was voor een beroemdheid van haar formaat om op zo'n ongedwongen manier gezien te worden."

Zelfs zonder Hepburn ooit ontmoet te hebben, laat Emma zich nog steeds door haar inspireren in haar levenskeuzes. Ze heeft kunst gestudeerd in Italië en werkt als model. Maar de invloed van haar grootmoeder komt pas echt tot uiting in haar werk voor UNICEF.

"Als kind was ik altijd al een beetje betrokken bij UNICEF en het is geweldig om daar de afgelopen jaren mijn eigen plek in te vinden. Het is verbazingwekkend om te zien hoe de cijfers van UNICEF elk jaar veranderen. We zien een enorme daling van het aantal schadelijke en vermijdbare oorzaken van kindersterfte - je weet wel, ziekte, hongersnood - en vervolgens een toename van de toegang tot onderwijs en water, enzovoort. Het is zo inspirerend om die verbetering in je eigen tijdlijn te zien. Het voelt gewoon goed om betrokken te zijn bij zoiets," vertelde Emma aan Madame Blue in 2019.

Wanneer ze niet bezig is met het verderzetten van het belangrijke werk van haar grootmoeder bij UNICEF, besteedt Emma haar tijd aan wat ze het liefste doet: schilderen. Ze houdt haar volgers op Instagram regelmatig op de hoogte met posts van haar prachtige canvaswerken, die de laatste tijd vooral abstracte portretten zijn. Maar schilderen is niet de enige manier waarop Emma haar kunstzinnigheid uitdrukt. Een snelle blik op haar Instagram profiel laat zien dat de jonge kunstenares ook aanleg heeft voor fotografie.

Vind jij dat Emma op haar beroemde grootmoeder, Audrey Hepburn, lijkt? Laat ons weten wat je denkt en deel dit met anderen!