De zoon van Christopher Reeve erfde het knappe uiterlijk van zijn 'Superman'-vader

Dec 17, 2021 by apost team

Het is niet ongewoon om kinderen te hebben die sprekend op een van hun ouders lijken. Het is vrij normaal, vooral bij de beroemdheden in Hollywood. Enkele van de meest bekende evenbeelden van hun ouders zijn Ava Philippe, de dochter van Reese Witherspoon, die sprekend op haar moeder lijkt, en Luna, de dochter van Chrissy Teigen, die een exacte kopie is van haar vader toen hij nog een baby was. We zijn dol op dit soort gelijkenissen, vooral als ze ons laten zien dat genen magisch kunnen zijn.

Dezelfde betoverende genetische link zien we bij de beroemde Christopher Reeve en zijn zoon William Reeve. De raadselachtige Christopher is vooral bekend geworden door zijn iconische rol als Superman in de gelijknamige film Superman uit 1978. Zijn knappe uiterlijk en het ongelooflijke acteerwerk van Christopher leidden ertoe dat hij deze rol zou voortzetten in de drie vervolgfilms.

Het succes van Superman gaf hem een grote voorsprong in de filmindustrie, maar de acteur concentreerde zich op het spelen van rollen die complex en betekenisvol waren en niet op het verzilveren van zijn roem met elke film die op zijn pad kwam.

Nadat Christopher in de jaren '80 en '90 in nog meer bekroonde films had gespeeld, werd zijn acteercarrière abrupt verbroken na een tragisch ongeluk tijdens een paardrijwedstrijd. Door dit ongeluk bleef de 42-jarige Christopher voor de rest van zijn leven volledig verlamd.

Hoewel Christopher met de steun van zijn vrouw en familie weer creatieve dingen ging doen in zijn leven, startte hij een stichting die anderen met soortgelijke verwondingen hielp en financierde hij instanties die misschien in staat waren genezing voor verlamming te ontdekken. Zijn leven was succesvol, maar ook gevuld met moeilijkheden en uitdagingen die hij keer op keer overwon.

Christopher Reeve werd geboren in New York City als zoon van ouders F.D Reeve en Barbera Pitney Reeve. Hij groeide op in Princeton, New Jersey, waar hij zijn passie voor acteren en theater ontdekte toen hij slechts 9 jaar oud was nadat hij werd uitgekozen voor een amateurversie van de operette "The Yeomen of the Guard" op zijn school, de Princeton Country Day School. Die interesse werd nog sterker toen hij 15 jaar oud was en een zomerstage deed bij het Williamstown Theatre Festival.

Hij was er zeker van dat hij na zijn middelbare school meteen door wilde gaan met acteren en in New York City wilde wonen om een carrière in het theater op te bouwen, maar op aandringen van zijn moeder ging hij toch naar de universiteit. Hij ging naar Cornell University waar hij zich inschreef bij de theaterafdeling en zich verdiepte in alles wat die te bieden had. Eigenlijk werd Christopher "ontdekt" in zijn eerste jaar toen hij een brief kreeg van de invloedrijke New York City agent Stark Hesseltine, die in die tijd acteurs vertegenwoordigde als Richard Chamberlain, Michael Douglas, en Susan Sarandon.

Maar zowel Hesseltine als zijn ouders moedigde hem aan om door te gaan met zijn studie in plaats van zich fulltime op het acteren te storten. Hij kon auditie doen voor verschillende projecten, maar kon alleen kiezen voor de projecten die tijdens zijn zomervakantie plaatsvonden. In zijn derde jaar nam Cristopher 3 maanden verlof en reisde hij naar Glasgow, waar hij veel theatervoorstellingen bijwoonde die hem inspireerden en alles over acteren leerden en ook naar Parijs, waar hij zich volledig onderdompelde in de cultuur.

apost.com

Toen hij terugkeerde naar de Verenigde Staten, koos Christopher ervoor om zich uitsluitend op acteren te richten en plande hij om naar Juilliard in New York City te gaan in plaats van in Cornell te blijven. Hij deed auditie voor het acteerprogramma van Juilliard, dat zeer gewild was: meer dan 2000 studenten streden om de 20 plaatsen die werden aangeboden voor eerstejaars. Christopher en Robin Williams werden als enigen geselecteerd om deel te nemen aan het Juilliard Advanced Program. Williams en Christopher ontwikkelden een hechte vriendschap tijdens hun tijd samen.

Na een matig succes met theater en een rol in de soap Love of Life, kreeg Christopher te horen dat hij auditie moest doen voor een toekomstige high budget-film Superman. Hij kreeg deze rol meteen te pakken en het werd zijn meest iconische rol in zijn carrière. Hij won zelfs de BAFTA award voor meest veelbelovende mannelijke nieuwkomer voor deze prestatie. Zijn vertolking van Superman werd zo goed ontvangen dat hij drie vervolgfilms maakte: Superman II in 1980, Superman III in 1983 en Superman IV: The Quest for Peace in 1987. Hij speelde ook in andere films, waaronder The Remains of the Day en The Bostonians.

Zijn rol als Superman was, in vele opzichten, de aanzet die zijn carrièrepad op gang bracht met het succes dat hem volgde tot het einde van zijn leven. "Nou, de beslissing om Superman te spelen was waarschijnlijk de dapperste die ik nam, want in 1976 was het idee van een Superman-film voor veel mensen lachwekkend," vertelde hij in 1987 aan Starlog magazine, volgens Comics Bulletin.

"Dus de uitdaging was om hun verwachtingen te doorbreken. Ik herinner me dat ik het gevoel had dat de kansen niet gunstig waren om die eerste film te maken. Maar ik geloofde ook dat we door samen te werken in staat zouden zijn om er een persoonlijkheid van te maken en het romantisch in plaats van macho - het grappig te maken in plaats van verwaand of één dimensionaal. Mensen dachten echt dat het een grap zou zijn. Ik denk dat het bekeren van de mensen die lachten om het idee een hele prestatie was. Ik deed het toen goed in het theater, dus om als Superman in een film te stappen, was een vrij gewaagde keuze," voegde hij eraan toe.

Hoewel het succes van zijn rol als Superman hem zijn hele leven is bijgebleven, heeft het Christopher er ook toe aangezet zichzelf te herdefiniëren en uit de schaduw te treden die het immense succes met zich meebracht. "Meteen na de start van Superman was het moeilijk voor me om de roem die op me afkwam te accepteren. En ik maakte meteen keuzes die de wenkbrauwen van velen deed fronsen.

Mijn acties waren bedoeld om het publiek te vertellen: 'Kijk niet op naar mij. Zie me niet als een held", zei Christopher in 1986 tegen Interview Magazine.

Hij vervolgde: "Het was in die tijd bijna noodzakelijk voor me om personages te spelen die homoseksueel, kreupel, psychotisch, neurotisch, moorddadig, wat dan ook waren...Dat is wat er in die tijd in mijn hoofd omging. Ik moet toegeven dat ik op dat moment een bijzonder onguur en onsympathiek persoon was."

Het is niet makkelijk om altijd maar in één rol te worden gestopt en Christopher nam het op zich om zijn publiek te tonen dat hij meer was dan een superman als het op acteren aankwam.

Niemand had echter kunnen voorzien dat het ongeluk het leven van Christopher en zijn gezin volledig op z'n kop zou zetten. Op 27 mei 1995 was Christopher betrokken bij een ongeval met een paard waarbij hij zijn nek brak en vanaf zijn nek verlamd raakte. Hij kon ook niet meer ademen zonder beademing voor de rest van zijn leven. Dit ongeluk liet hem lange tijd in een diepe shock en intens verdriet achter. Hij kwam er uiteindelijk sterker uit, vastbesloten om zijn kracht te gebruiken om een verschil te maken.

In een interview met Ability Magazine, zei Christopher: "Wie weet waarom een ongeluk gebeurt? Het gaat erom wat je daarna doet.

Er is een periode van schok en daarna rouw met de bijbehorende verwarring en verlies. Daarna heb je twee keuzes. De ene is uit het raam staren en geleidelijk wegkwijnen. Of je mobiliseert en gebruikt al je middelen, wat die ook mogen zijn, om iets positiefs te doen. Dat is de weg die ik heb gekozen. Het is voor mij een natuurlijke weg. Ik ben een competitief persoon en op dit moment ben ik aan het strijden tegen aftakeling. Ik wil niet dat osteoporose of spieratrofie of depressie me verslaan."

Na zijn ongeluk stortte hij zich op activisme en begon hij de Christopher Reeve Foundation, later omgedoopt tot de Christopher and Dana Reeve Foundation, die anderen hielp die werden getroffen door verlamming als gevolg van een dwarslaesie en andere neurologische aandoeningen. Christopher overleed in 2004, op 52-jarige leeftijd aan een infectie die zich verspreidde vanuit een doorligwond, volgens 'People. Zijn vrouw, Dana, heeft de stichting geleid tot haar vroegtijdige dood in 2006 als gevolg van longkanker op de leeftijd van 44.

Daardoor bleef hun zoon, Will, zonder ouders achter. Willam Reeve is de jongste zoon van Christopher. Christopher had in totaal drie kinderen: een zoon Matthew Reeve en dochter, Alexandra Reeve met Gae Exton en William met actrice Dana Morosini.

Will is uit de belangstelling van Hollywood gebleven en heeft ervoor gekozen niet in de voetsporen van zijn vader te treden. De afgelopen jaren heeft hij gewerkt aan zijn opleiding en is hij begonnen met het opbouwen van een carrière in de sportjournalistiek. Onlangs maakte hij echter een publieke verschijning die hem weer in de schijnwerpers bracht en mensen merkten op hoeveel Will op zijn vader lijkt en veel van zijn beroemde goede looks deelt. Will en Christopher zijn geen tweeling, maar hun gelijkenissen zijn niet te ontkennen, vooral die kaaklijn.

Op 16 november 2017 maakte Will een verschijning op het jaarlijkse benefietgala voor de Christopher & Dana Reeve Foundation. Hij zag er piekfijn uit en leek erg op zijn vader. Hij poseerde op de rode loper samen met Matthew en Alexandra, zijn oudere halfbroer en -zus.

"Ik denk dat zijn nalatenschap nooit zal verdwijnen en denk dat dat een verantwoordelijkheid is die ik voel, om zijn en mijn moeders nalatenschap voort te dragen voor de rest van mijn leven en hopelijk daarna," vertelde Will aan 'People' over zijn werk voor de stichting. "Ik denk dat de stichting één manier is, één tastbare manier, dat zijn nalatenschap en die van mijn moeder altijd zullen voortleven. En ik denk dat de manier waarop ik, en mijn broers en zussen, ons leven leiden een andere manier is. En ik denk dat zijn impact wordt gevoeld door de miljoenen levens die hij heeft geraakt."

Ondanks het feit dat Will twee beroemde ouders had, herhaalt hij dat hij een normale opvoeding genoot. Over zijn ouders zei hij tegen People: "Zij waren de mensen die me zeiden de tv uit te zetten, mijn broccoli op te eten, naar bed te gaan." Hij was pas 3 jaar oud toen Christopher werd getroffen door een ongeluk, maar hij zei dat zijn rol als vader altijd op de eerste plaats kwam.

"Het feit dat hij verlamd was, stelde ons voor een aantal uitdagingen omdat we niet meer alles konden doen zoals normaal," zei Will. "Dat kon moeilijk zijn, maar mijn ouders slaagden er zo goed in om trouw te blijven aan hun waarden dat ik nooit het gevoel had dat ik geen normale jeugd had, ook al waren mijn ervaringen op het eerste gezicht anders dan die van andere kinderen van mijn leeftijd."

Will en zijn vader deelden een liefde voor sport. Het was een belangrijk onderdeel van hun leven, of ze het nu speelden, ernaar keken of erover praatten. "We hadden een hechte band in het algemeen, maar sport was zeker een belangrijk onderdeel van onze familieband," zei Will. Christopher keek zelfs naar een hockeywedstrijd van Will op de dag dat hij overleed.

Nadat zowel Dana als Christopher waren overleden, meldde People dat Will bij een jeugdvriend ging wonen. Hoewel Will twee oudere halfbroers en -zussen had, wilde Dana dat hun zoon in de omgeving zou blijven waar hij was opgegroeid en ze regelde dat hij daar zou wonen nadat zij was overleden. Hoewel Will zijn beide ouders binnen 17 maanden na elkaar verloor, houdt hij hun nagedachtenis levend door tot op de dag van vandaag het werk met hun stichting voort te zetten.

De carrière van Will is een eerbetoon aan de verbondenheid die hij en zijn vader deelden op het gebied van sport. Hij ging naar Middlebury College en liep uiteindelijk stage bij Good Morning America, waar hij nog voor zijn afstuderen werkte als productie-assistent. Na zijn afstuderen kreeg Will een baan bij SportsCenter van ESPN, waar hij in 2014 aan de slag ging als verslaggever.

Samen met zijn halfbroer en -zus gaat Will door met het eren van hun vaders nagedachtenis en nalatenschap door simpelweg "te leven".

"We proberen hem en mijn moeder elke dag te eren in de manier waarop we ons leven leiden, de keuzes die we maken en de mensen met wie we omgaan. We zijn correct opgevoed, naar mijn mening en ik denk dat mijn vader - onze vader - erop zou vertrouwen dat we de juiste beslissingen zouden nemen en onze passies zouden nastreven en dat we zouden opkomen voor waar we in geloven, zeker vanavond. Dit is iets waarin we met elke vezel van ons wezen geloven."

De stichting blijft ook proberen een genezing te vinden voor ruggenmergletsels en zorg te bieden aan patiënten die verlamd zijn geraakt. "Ik begrijp hoe belangrijk hun verhaal is voor zo veel mensen, en natuurlijk is het belangrijk voor mij en mijn familie," voegde Will toe.

"Mijn vader was geobsedeerd door het vinden van een genezing voor dwarslaesie, zodat hij weer zou kunnen lopen; hij geloofde echt dat hij dat zou kunnen. Dat is wat hem overeind hield," zei Will in 2016. Voor Will geldt echter, net als voor zoveel andere kinderen, dat hij één doel heeft: "Ik hoop dat ik mijn ouders trots maak. Ik probeer dat elke dag te doen en denk graag dat zij dat ook zouden zijn", voegde hij eraan toe.

Wat vind je van de gelijkenis tussen Christopher Reeve en zijn zoon? Laat ons weten wat je denkt en deel dit verhaal zeker met je vrienden om hen te tonen hoe verbluffend genetica soms kan zijn!