Autistische jongen zakt voor examen - brief die lerares naar huis stuurt, gaat viral

Nov 06, 2018 by apost team

Het opvoeden van kinderen kan tegenwoordig een echte uitdaging zijn voor elke ouder. Ouders van kinderen met een beperking krijgen mogelijk te maken met een nog zwaardere strijd dan andere ouders. Ondanks de moeilijkheden kunnen ouders van kinderen met fysieke of mentale beperkingen nog steeds voldoende redenen vinden om trots en tevredenheid te voelen over de dagelijkse prestaties van hun kinderen.

Het vergt soms gewoon meer moeite en geduld om ervoor te zorgen dat deze unieke kinderen over de middelen beschikken die ze nodig hebben om te gedijen. Leerkrachten en schoolmedewerkers die deze kinderen begrijpen en hun ouders de helpende hand reiken, kunnen een enorm verschil maken.

Ouders van autistische kinderen voelen op allerlei manieren druk op hun schouders. Naast de dagelijkse opvoedingsperikelen, zoals het uitzoeken van huiswerk en het plannen van lunches, moeten deze ouders beslissen hoe ze het beste kunnen omgaan met alle ingewikkelde emotionele en psychologische behoeften van hun autistische kinderen. Afhankelijk van waar hun kind zich bevindt op het autismespectrum kan een autistisch kind op dezelfde manier functioneren als elk ander kind, of kunnen ze gematigde of ernstige leerbeperkingen en emotionele tekortkomingen hebben.

Dat is een van de redenen waarom het symbool van autisme puzzelstukjes bevat. Leren hoe je een kind met autisme het beste kunt helpen, is als het oplossen van een complexe puzzel.

apost.com

Autistische kinderen voelen zelf meestal een zekere mate van angst als het gaat om functioneren op school en in de buitenwereld. Veel van hun conditie heeft te maken met onhandigheid in sociale situaties. Op school zitten kan deze kinderen echt uit hun natuurlijke comfortzone halen. Ze kunnen soms ontmoedigd raken als hun beperkingen het moeilijk maken om sociaal of academisch succes te behalen.

Dat was het geval voor één jongeman.

Zijn moeder opende een hartverwarmende brief die ze van zijn lerares kreeg op een normaal gesproken zeer ontmoedigend moment voor een kind met een beperking en de wereld van het internet kreeg er al snel lucht van. De doordachte woorden van deze lerares waren verbazingwekkend.

Dit verhaal bewijst eens te meer hoe krachtig onze woorden zijn. Ze hebben de mogelijkheid om anderen af te breken of op te beuren. Gelukkig gebruikte deze wijze lerares de kracht van haar woorden om haar autistische leerling op een geweldige manier op te beuren.

Ben Twist, een 11-jarige autistische jongen, kwam erachter dat hij voor zijn SAT-test was gezakt. Zijn moeder, Gail, kreeg een brief in de brievenbus over hoe Ben de test had gemaakt. Deze brief die vanuit school naar huis werd gestuurd om uit te leggen dat hij niet geslaagd was voor de SAT-test was niet zomaar een briefje van een lerares. In plaats van een standaardbrief was deze van begin tot eind op hem gericht. De ontroerende en bemoedigende toon en inhoud van de brief kwam volkomen onverwacht.

Het heeft op zowel Ben als Gail een belangrijke invloed gehad.

Ben zit op de Lansbury Bridge School & Sports College in St. Helens, Merseyside. De brief die de medewerkers van de school besloten te sturen, getuigt van hun empathie voor mensen met gezinnen die dagelijks leven met de beperking van Ben. Ze wilden niet dat hij of zijn moeder al te ontmoedigd zouden raken over het niet slagen voor de SAT-test.

Dus in plaats van een standaardbrief te sturen of een soort van boze brief, stuurden ze een uiterst positieve brief gevuld met bemoedigende boodschappen die specifiek voor Ben bedoeld waren.

De lerares van Ben, mevrouw Clarkson, schreef de brief. Ze voegde een heleboel aanmoedigende woorden toe over deze bijzondere student die ze zo waardeert en lief heeft. Wie de brief ook leest, iedereen begrijpt dat deze vrouw echt toegewijd is aan Ben en dat zij gelooft dat hij tot grote dingen in staat is. Ze lijkt een van die mensen te zijn die echt geboren is om te werken met kinderen met beperkingen. Haar passie om Ben te helpen een goed gevoel over zichzelf te hebben en het beste uit zichzelf te halen, komt in elke zin van de brief naar voren. Ben en zijn familie zullen deze attente brief waarschijnlijk nog jaren als aandenken koesteren.

Toen zij aan de brief begon, prees mevrouw Clarkson Ben voor het hebben van een geweldige houding en voor het voltooien van de test. In plaats van zijn score te noemen, wil ze dat hij begrijpt dat het voltooien van zo'n lange, gecompliceerde test een prestatie op zich is!

Om Ben en zijn familie voor te bereiden op het zien van de teleurstellende testresultaten, herinnerde mevrouw Clarkson Ben en zijn ouders eraan dat dit soort tests slechts een zeer kleine indruk geven van de algemene vaardigheden van een persoon. Ze verzekerde hem dat er op zijn school vele andere manieren waren waarop succes in het leven werd opgemerkt en gemeten en niet alleen maar via deze ene academische test.

Alleen al het benadrukken van de vele andere manieren waarop Ben succes had geboekt, heeft waarschijnlijk het gevoel van teleurstelling toen ze erachter kwamen dat hij was gezakt voor de SAT-test al stukken verminderd.

Toen de moeder van Ben de brief begon te lezen, was ze geëmotioneerd. Het bracht haar tranen van dankbaarheid om de gevoeligheid van deze goedhartige lerares te zien. Ze voelde zich zo ontzettend gezegend dat haar zoon elke schooldag van zo'n positieve invloed kon genieten.

De brief vervolgde met een lange lijst van de verschillende manieren waarop de lerares van Ben het gevoel had dat hij succesvol was in de klas. Deze omvatten belangrijke prestaties als het goed samenwerken met anderen, het leren zelfstandig te werken, het leren beter te worden in sport, het leren over design, het vergroten van zijn muzikale en artistieke vaardigheden, en het tonen van vriendelijkheid aan andere studenten. Ze schreef zelfs over het vermogen van Ben om zijn eigen vooruitgang op verschillende gebieden van zijn leven te observeren en erover te praten.

Het lijkt erop dat deze bedachtzame lerares geen middel onbeproefd heeft gelaten in haar zoektocht naar onderwerpen die ze kon gebruiken om deze jongeman een pluim te kunnen geven!

Vervolgens vertelde ze Ben hoe zijn capaciteiten en gaven hem uniek maakten, en hoe blij zij en de rest van het schoolpersoneel waren met al zijn prestaties. Ze vertelde hem dat hij een "fijne, slimme jongeman" was en sloot af door te zeggen hoe trots ze allemaal op hem waren. Haar woorden van bevestiging vielen in deze harde, wrede wereld als een warme deken over Ben en zijn moeder heen.

Zoals je kunt zien, was dit geen typische brief waarin een scholier en zijn ouders te horen krijgen of hij/zij geslaagd is voor een gestandaardiseerde test. In plaats daarvan was dit een zeer persoonlijke uiting van dankbaarheid van een lerares voor alle manieren waarop deze autistische jongen op academisch, relationeel en vakkundig vlak uitblonk op school en in het leven. Het was een viering van wie Ben Twist is als persoon. In plaats van hem te bekritiseren omdat hij niet geslaagd was voor de SAT-test of omdat hij zich niet beter op de SAT-test had voorbereid, koos ze ervoor om hem te helpen het beste in hem naar boven te halen door zich te richten op alles wat hij al had weten te bereiken.

Deze lerares is een mooi voorbeeld voor een ieder van ons over het leren focussen op de positieve dingen in andere mensen. Ze laat zien dat als je leert hoe je creatief en meelevend woorden van bevestiging kunt uiten, je als inspiratie kunt dienen voor degenen die je liefhebt. Wanneer we allemaal leren om ons best te doen om mensen te helpen hun sterke punten te begrijpen, gaan ze zich beter over zichzelf voelen.

Dit kan ze op hun beurt weer vleugels geven en ze naar nieuwe hoogten helpen stijgen!

Ben je net zo onder de indruk van de bemoedigende brief van deze lerares als wij? Denk je dat haar woorden op lange termijn een positieve invloed zullen hebben op het leven van deze autistische jongen? We horen graag je gedachten!