5 cowgirls leggen de lat hoger met Alan Jackson lijndans

Mei 13, 2020 by apost team

Ben je klaar voor een ontmoeting met de kunst van het zingen en dansen? Maak je dan klaar om getuige te zijn van vijf prachtige vrouwelijke dansers die alles op het spel zetten.

Alan Jackson's "Chattahoochee" is zonder twijfel een virale sensatie geworden. Blijkbaar was het enige wat nodig was om viraal te gaan een aantal feestelijk geklede jonge vrouwen die in perfecte harmonie op het ritme van de beat lijndansen.

Laat je verrassen door de ritmische choreografie van Mikaeli Dantas, Ana Julia Fiori, Lais Gonçalves, Thays Monaro en Mitie Ishizaki. Deze levendige dames maken de traditie van het lijndansen waar met meesterlijke bewegingen en een betoverende synchronisatie.

Deze dans is verre van een gewone 'hoedown' of 'hootenanny'. Deze prachtige, galante meiden, met bijpassende hoeden en tanktops, zetten écht alles op alles. De sexy leren laarzen zijn een echte aanvulling op de charme van deze dames. Ook kan je de uitbundige accentuering niet missen die met die grote en mooie gespen wordt gecreëerd.

apost.com

Het gevoel van de sublieme zuidelijke zoetheid blijkt uit de slimme keuze van de muziek. "Chattahoochee" is eigenlijk mede geschreven door Jackson en Jim McBride. De twee hebben zich laten inspireren door Sydney Lanier's "Song of the Chattahoochee", waarin een uitgebreide reis langs de enorme rivier wordt beschreven die een natuurlijke grens vormt tussen Georgia en Alabama.

Het is logisch dat Jackson als 'Noonan native' de thema's van deze culturele mijlpaal zou willen verkennen. Het landschapselement is echt een uniek onderdeel van de regio, en het is zeker de moeite waard om te herkennen en te vieren. Gelukkig doet dit liedje alles wat ervan verwacht wordt, vooral als het gepaard gaat met een zwoele vijfkoppige lijndans.

Het tijdloze Amerikaanse liedje past perfect bij deze meisjes, net als hun fantastische strakke spijkerbroeken. Deze iconische compositie brengt op meesterlijke wijze thema's van het lot en de herinnering over. De melancholische verteller van het nummer beschrijft zo'n diepe sentimentaliteit.

Het creatieve genie "never knew how much that muddy water meant." In de tussentijd wordt er daarmee ook een beetje lol geïmpliceerd: "We laid rubber on the Georgia asphalt. We got a little crazy, but we never got caught."

Dit stuk is tot de nok toe gevuld met historisch karakter, maar de danspassen van de meisjes zijn volledig eigentijds. Het indrukwekkende refrein daarentegen verbindt de complexe lagen van nostalgie kort en bondig met elkaar: "I learned how to swim, and I learned who I was."

Iedere sprong en draai draagt een heerlijk nonchalante schattigheid met zich mee die niet te bedwingen is. Deze betoverende danseressen aarzelen niet om vol overgave rond te springen. Ze draaien en slingeren alsof er niemand kijkt, maar inmiddels hebben al meer dan 16 miljoen kijkers genoten van hun meeslepende optreden.

Zoals de tekst al aangeeft, hebben deze diva's iets ontketend dat veel "heter is dan een hoochie coochie." De onschuld van het opgroeien op het platteland van Georgia wordt samengevat met het vers dat als volgt begint: "Well, we fogged up the windows in my old Chevy. I was willing, but she wasn't ready."

Toegankelijkheid is een van de belangrijkste redenen waarom lijndansen zo aantrekkelijk is, en iedereen kan het met gemak aanleren. Heb je deze dans al eens gedanst of ken je iemand die het doet? Stuur dit verhaal door aan de dansliefhebbers en verspreid de vreugde van dit leuke verhaal!