Verweesde broer en zus komen 80 jaar na het overlijden van de ouders weer bij elkaar en weigeren elkaar 'los te laten'

Sep 04, 2022

In juni van 1942 bracht een Japanse onderzeeër een Australisch vrachtschip tot zinken voor de kust van Victoria. Het duurde tot april 2019 voor mariene archeologen de vindplaats van het wrak ontdekten. Voor historici is het vinden van het gezonken vaartuig al belangrijk, maar voor één man in het bijzonder, bleek de gebeurtenis nog ingrijpender te zijn.

Bill Stewart, een man uit Sydney van in de 90, had zijn vader, Frank Stewart, verloren in de schipbreuk. De jongen had in een weeshuis gewoond terwijl zijn vader met zijn zus op zee was, toen hij het vreselijke nieuws te horen kreeg. De twee kinderen hadden hun moeder al jaren eerder verloren en werden toen wees.

Verrassend genoeg werden de broer en zus toen gescheiden. Bill werd naar een tehuis voor jongens in Adelaide gestuurd, terwijl zijn zus, Beryl, geadopteerd werd. Men dacht dat de twee een "nieuwe start" goed konden gebruiken na de traumatische gebeurtenis. In een interview met ABC Net News over dat afscheid herinnerde Bill zich: "We sloegen allebei onze armen om elkaar heen en huilden tranen met tuiten. Er werd me gezegd de kamer te verlaten en ik heb Beryl nooit meer gezien."

Door de jaren heen probeerden beiden elkaar terug te vinden. Ze hadden geen succes, maar ze hielden vol. "We zochten elkaar allebei, maar kregen geen hulp van het weeshuis", herinnerde Bill zich. Bill verhuisde uiteindelijk naar Sydney maar gaf zijn zoektocht nooit op. Hij vervolgde: "Ik zou elk jaar naar Adelaide teruggaan en Beryl zoeken."

Beryl zocht ook naar haar lang verloren broer. Ze zei: "Ik kon geen gegevens vinden over de verblijfplaats van Bill of waar hij heen was gegaan. Ik probeerde het jaren lang ... Ik gaf het op en begon te denken dat hij misschien dood is, maar in mijn gedachten dacht ik altijd dat we elkaar op een dag zouden vinden."

Niets leek de twee met elkaar te verbinden tot het jaar 2019, toen het schip van hun vader eindelijk gevonden werd door een in Hobart gestationeerd CSIRO onderzoeksschip. Nu het wrak gelokaliseerd was, werd besloten een herdenking te houden voor de overgebleven nakomelingen van de bemanningsleden. Emily Jateff van het Australian National Maritime Museum zei over de gebeurtenis: "Meer dan 50 nakomelingen van de bemanning van Iron Crown verzamelden zich voor de herdenkingsbijeenkomst in de Shrine of Remembrance in Melbourne op Merchant Navy Day."

Ook Bill vernam het nieuws over de herdenking. Daardoor ontmoette hij Kylie Watson, een ver familielid, die aanbood hem te helpen zijn zus op te sporen. Hun zoektocht leidde terug naar Adelaide, waar de twee een bericht plaatsten in een plaatselijke krant. Bill kreeg toen een telefoontje uit Adelaide. "Diezelfde zondag vertelde mijn kleindochter me dat ze geweldig nieuws had over Beryl - dat ze leefde en me over 10 minuten zou bellen", herinnerde hij zich.

"Ik huilde toen ik hoorde dat Billy leefde", zei Beryl, terugdenkend aan het moment dat ze het nieuws kreeg. De twee herenigden zich spoedig in levende lijve. Terugdenkend aan die emotionele dag zei Beryl: "Ik kon niet snel genoeg in Bill zien, we omhelsden elkaar gewoon en we konden elkaar niet loslaten." Broer en zus begonnen elkaar elke dag te bellen.

"Ik hou zielsveel van hem, en het is wat mij betreft een wonder geweest dat we elkaar na bijna 80 jaar gevonden hebben", verklaarde Beryl. "Nu Bill weer in mijn leven is, wil ik gewoon niet dat het ooit ophoudt."

Hun ontroerende weerzien herinnert ons aan het belang van familie.

Heb je ooit opnieuw contact gemaakt met een lang verloren familielid? Laat het ons weten en deel dit artikel met vrienden, familie en WOII historici.