Tieners vormen een menselijke ketting om twee kinderen te redden die in een bevroren vijver waren gevallen

Jan 08, 2021

Hoewel de dag voor het huishouden van Rich Heid goed begon, zou het tragisch zijn afgelopen als vijf eerstejaars studenten van Middletown High School North in New Jersey er niet waren geweest. De vijf tieners kwamen snel in actie om de 8-jarige Olivia Heid en haar 4-jarige broer RJ te redden. Ze waren op 26 december 2020 achteruit aan het sleeën en ze gleden supersnel naar een gedeeltelijk bevroren vijver in de Beacon Hill Country Club.

De dag begon voor de kinderen van het gezin Heid die in hun achtertuin met sneeuw speelden, heel normaal. De ouders hadden zelfs een paar foto's van de kinderen gemaakt die helemaal in hun winteroutfits gekleed waren. Die middag besloot de moeder van de kinderen, Stephanie Irlbeck, die haar hele leven in Middletown heeft gewoond, de kinderen mee te nemen om hun eerste slee-ervaring op te doen.

Ze hadden voor hun enorme opblaasbare slee gekozen, die zonder dat ze het wisten, zou helpen om het leven van hun kinderen te redden. Volgens Patch was het Stephanies eerste keuze om naar Holmdel Sled Park te gaan, dat op die dag helaas gesloten was. Dus vroeg ze op Facebook om aanbevelingen voor alternatieve plekken om te gaan sleeën. De Beacon Hill Country Club viel haar op en toen begonnen ze aan een slee-avontuur als geen ander. De hoofdplek op Beacon Hill was een beetje druk en het duurde even voordat ze een andere geschikte plek hadden gevonden. Toen ze de plek vonden, zagen ze in de verte een vijver, maar ze wisten niet zeker of die echt bevroren was.

De twee kinderen zaten op de opblaasbare slee waarbij RJ op Olivia's schoot zat. Ze genoten van een succesvolle eerste afdaling van de heuvel. Nadat ze weer naar boven waren geklommen, namen ze hun positie weer in voordat hun vader hen een duwtje de helling af gaf. Al snel raakte de slee een stuk ijs en ging hij van zijn koers af, recht op de nauwelijks bevroren vijver af. Kieran Foley, 14, Ryan Day, 15, Drew Scalice, 14, Joseph Dietrich, 14, en Tyler Armagan, 14, stonden bij de vijver. Ze waren bezig om stenen op de vijver te gooien om te bepalen of de vijver echt bevroren was toen ze ineens gealarmeerd werden door geschreeuw dat vanaf de top van de heuvel kwam.

Foley zei:

"We hoorden de vader schreeuwen 'Spring eraf, spring eraf!' We draaiden ons om en zagen een paar kinderen de heuvel af komen. Ze gingen achteruit."

Foley's vriend Dietrich voegde eraan toe "Ze gingen snel, heel snel." Hoewel de slee langzamer ging toen hij de bodem naderde, raakte hij een ander stuk ijs, dat hem regelrecht in de gedeeltelijk bevroren vijver stuwde. De moeder van de kinderen stond vanaf de top van de heuvel hulpeloos toe te kijken, terwijl de gebeurtenissen zich ontvouwden en ze herinnert zich hoe de opblaasbare band het ijs raakte en brak. Moeder Stephanie zei:

"Het zweefde eerst een beetje en het begon toen langzaam te zinken."

Haar kinderen waren rood van angst en ze kon maar heel weinig doen.

Op dat moment zag Foley dat niemand anders iets zou doen, dus sprong hij zonder een tweede keer na te denken in de vijver. Hij legde uit, "Ik had zoiets van, whatever. Het was niet diep, dus ik kon er gewoon naartoe lopen. Ik tilde ze op en mijn vrienden vormden een menselijke ketting en ik haalde eerst de jongen en gaf hem aan mijn vrienden. Toen heb ik het meisje eruit gehaald."

De tienerjongens lieten niets aan het toeval over toen hun vriend de vijver in sprong. Ze haastten zich om hem te helpen de kinderen eruit te halen en ze vormden een menselijke ketting om ervoor te zorgen dat de kinderen warm en goed beschermd waren toen ze ze aan hun moeder doorgaven.

De peuter was door het incident in shock. Hij en zijn zus voelden zich wegens hun kletsnatte kleren en lichamen ellendig. Teamwork maakte dit tot een succesvolle missie, aangezien elk van de jongens een belangrijke rol speelde om ervoor te zorgen dat de kinderen in orde waren en niet onderkoeld raakten. Een van de tieners, Ryan Day, zei "Ik haat het om te zien dat kinderen zo moeten huilen en lijden," wat zijn impuls verklaarde om de kleine RJ op te vrolijken door hem te vragen welke cadeautjes hij graag van de Kerstman zou willen krijgen als hij eenmaal uit de vijver was. Hoewel de vijver slechts ongeveer 1 tot 1,5 meter diep was, was het te koud, waardoor het leven van de kinderen in gevaar kwam doordat er het risico op onderkoeling was.

"Ik kon niet snel genoeg van die heuvel af komen," legde moeder Stephanie aan CBS New York uit. "Er stonden nog meer gezinnen op de top van de heuvel en we waren allemaal aan het schreeuwen. Ik vond het geweldig om te zien dat de jongens meteen wisten hoe ze een menselijke ketting moesten vormen. Ik weet niet hoe ze dat wisten. Het hele gebeuren is ongelooflijk,'' voegde ze eraan toe. Foley vertelde het Kids Who Kare-team dat hoewel het meeste impulsief was, ze een deel ervan op Middletown Boy Scout Troop hadden geleerd, waarvan hij en Scalice lid zijn.

De succesvolle reddingsmissie was echter niet zonder verliezen. Volgens Patch was Kieran zijn sneeuwlaarzen in de vijver verloren, was de telefoon van Armagan in de vijver gevallen en was er ook een koptelefoon verloren gegaan. Foley kwam met kletsnatte kleren uit de vijver. Nog hartverwarmender was dat de jongens niets van de ouders van de kinderen die ze net hadden gered wilden accepteren. Irlbeck vertelde Fox News:

"Ze hebben niet alleen een mogelijk catastrofale situatie voorkomen, ze wilden er niet eens iets voor terug hebben."

'We hebben ze geld aangeboden, dat wilden ze niet aannemen. Mijn man heeft zijn broek uitgedaan en hij heeft Kieran zijn broek en zijn laarzen gegeven. Gelukkig heeft hij die wel aangenomen," onthulde Irlbeck aan Patch.

"Ze waren waanzinnig nederig. Ze wilden niets, ze wilden gewoon zeker weten dat het goed ging met mijn kinderen. Ze bleven maar tegen mijn kinderen zeggen "Je bent nu veilig. Je krijgt thuis warme chocolademelk en een warm bad.''

De jongens wezen zelfs een rit naar huis af, omdat een van hun moeders hen binnen een halfuur op zou halen. Voor hen was dit geen groot iets, ze waren gewoon op het juiste moment op de juiste plaats.

Irlbeck zei dat ze de kinderen snel naar huis moesten brengen, omdat ze niet wilden dat ze onderkoeld zouden raken. "Ik huilde niet, ik was gewoon aan het beven. Ik had de hele rit naar huis het gevoel dat ik over zou geven," vervolgde ze. De moeder van twee kinderen riep de jongens tot helden uit in een bericht dat ze op een Facebook-groep schreef die uit inwoners van Middletown, NJ bestond. Dit deed ze ook in een poging om de ouders van de tieners te vinden en hen persoonlijk te bedanken.

Irlbeck was onder de indruk dat "in deze tijd kan het kinderen meestal niet schelen als er iets gebeurt en het enige wat ze dan doen is hun telefoon tevoorschijn halen en het op video opnemen, deze kinderen aarzelden niet eens." Ze wilde ook tegen de ouders van de jongens zeggen "Jullie hebben GEWELDIGE JONGENS opgevoed."

Nadat ze het verhaal op Facebook hadden gezien, ging de Kids Who Kare familie erop uit om deze moedige tieners te zoeken en te interviewen. Ze beschreven zelfverzekerd en nederig de gebeurtenissen van de dag en drongen erop aan dat het niet echt een probleem was en dat ze er niet veel over na hoefden te denken. Scalice zei, "We gingen naar huis en maakten er een grapje over en zeiden wat als dit op het nieuws komt of zoiets," en verrassend genoeg begonnen ze de volgende dag e-mails, telefoontjes en appjes te ontvangen.

Day zei:

"Kieran, ik heb hem alle credits gegeven, sprong er zonder enige aarzeling in. En we waren allemaal een geweldig team. We hebben allemaal samengewerkt en die kinderen gered."

Het waren de goede bedoelingen van de jongens en het feit dat ze niet wilden dat er iets ergs gebeurde dat hen uiteindelijk tot helden heeft gemaakt.

Zoals Irlbeck in haar post zei, hebben de jongens geprobeerd haar met bange kinderen op alle mogelijke manieren te kalmeren. Hoewel de moeder van Olivia en RJ niet bij het interview kon zijn, gaf ze haar hartelijke groeten en bleef ze zeggen dat ze de jongens niet genoeg dankbaarheid kon tonen, want wat ze hadden gedaan was iets heel groots. Namens moeder Stephanie overhandigde Charlie van de Kids Who Kare-gemeenschap wat geld aan elk van de jongens als blijk van waardering voor het laten zien dat het ze echt iets deed. De jongens waren enthousiast en waardeerden het geschenk van harte. Een van hen riep zelfs uit, "Oh mijn God! Ik waardeer het echt," terwijl hij het financiële teken van waardering aannam.

De vijf jongens hebben alles op het spel gezet, inclusief hun veiligheid, om de levens van de twee jonge kinderen te redden. En hoewel het niets voor hen was, was het voor die kinderen, hun ouders en de gemeenschap in het algemeen een heleboel. Scalice zei dat wat zij hadden gedaan was wat iemand in een vergelijkbare situatie zou hebben gedaan. Hoewel dergelijke gebeurtenissen niet zeldzaam zijn, eindigen velen op tragische wijze met het verlies van het leven van de kinderen. Dankzij deze vijf heldhaftige jongens heeft dit verhaal echter een happy end.

Dit verhaal dient ook als een belangrijke herinnering dat bevroren vijvers gevaarlijk kunnen zijn. Volgens The Clymb moeten mensen uit de buurt blijven van alles wat uit minder dan 7 centimeter dik ijs bestaat. Ze benadrukken verder dat hoewel iets er misschien veilig uitziet, de enige manier om zeker te zijn, is door het ijs te meten.

We zijn zo blij dat de twee kinderen veilig en wel uit het slee-ongeluk zijn gekomen. Verspreid wat vreugde door dit ongelooflijke reddingsverhaal met je vrienden en familie te delen! Laat ons in de reacties weten wat je van deze snel reagerende, moedige kinderen vindt!