Sarah McLachlan en P!nk zingen 'In The Arms Of The Angel' in adembenemend optreden

Dec 18, 2020

Een van de grootste tranentrekkers van de moderne tijd moet wel Angel van Sarah McLachlan zijn. Haar soulvolle, emotionele teksten heeft veel luisteraars en fans tot tranen gebracht. Dat talent was in 2008 goed te zien toen McLachlan samen met P!nk een duet van Angel zong bij de American Music Awards.

Angel is een hit uit de late jaren negentig die tientallen weken op de Billboard Top 100-lijst bleef staan, en het blijft een nummer dat in je hoofd blijft zitten. Zeker bij mensen bij wie een geliefde is weggevallen.

Het nummer werd geschreven door Sarah McLachlan als eerbetoon aan de pianist van de Smashing Pumpkins die stierf aan een overdosis drugs, volgens SongFacts. Omdat het een zeer populair en emotioneel nummer over verlies is, wordt het vaak gespeeld op begrafenissen en herdenkingsdiensten.

In 2008 speelde Sarah McLachlan dit nummer op het podium voor haar fans, zoals ze normaal gesproken deed. Ze zat achter een piano en de lichten in het theater werden gedimd. Er scheen alleen een lichtstraal op de zangeres en haar piano.

Hierdoor, en omdat het publiek zich volledig concentreerde op de ontroerende teksten van Angel, merkte niemand dat er nog een andere zangers over het podium liep. Toen de tweede artiest de lichtstraal op het podium naderde, realiseerde het publiek dat P!nk dat was.

Ze gingen uit hun dak toen ze samen met Sarah McLachlan een duet begonnen te zingen.

Beide zangeressen staan bekend om hun krachtige stemmen, maar ook om hun intense controle, emotie en bereik. Hun stemmen pasten heel goed bij elkaar en gaven het al emotionele nummer nog meer schwung mee. Toen de twee zangeressen bij de laatste noten aankwamen, was er in het publiek menig traan geplengd.

In een interview met Examiner.com in 2016 legde McLachlan uit waarom ze denkt dat de ballad Angel mensen helpt om bij elkaar te komen:

"Ik weet het niet echt zeker. Ik schrijf vanuit een emotioneel standpunt en ik denk dat het bij veel mensen op veel verschillende niveaus een gevoelige snaar raakte. Ik ben echt heel dankbaar. Het is geweldig om iets te kunnen creëren wat gebruikt wordt, een leven buiten mij om heeft en een soort van vreugde en bewustzijn of troost aan mensen geeft. Muziek is voor mij ontzettend troostend. Ik gebruik muziek om mezelf te kalmeren als ik boos of gefrustreerd ben en als ik verdrietig ben. Muziek helpt me, het is geweldig."/p>

Sarah McLachlan is een Canadese singer-songwriter, vooral bekend van haar hartverwarmende ballads, en het mag dus geen verrassing heten dat Angel zo'n ongelooflijke hit werd. McLachlan is geboren op 28 januari 1968 in het Canadese Halifax en werd geadopteerd door het gezin McLachlan. Ze begon al op zeer jonge leeftijd muziek te spelen. Op vierjarige leeftijd speelde ze de ukelele, voordat ze klassieke gitaar, piano en zang ging studeren aan het Maritime Conservatory of Music. Op haar 17e zat in in een rockband met de naam The October Game, maar na het eerste concert van de band werd ze gescout en kreeg ze een platencontract aangeboden als solo-artieste. In hetzelfde interview met Examiner.com vertelde McLachlan hoe ze haar eerste nummer schreef nadat ze bij dat label was gekomen:

"Mijn eerste nummer heette Out of the Shadows en het was voor mijn eerste plaat(Touch in 1989) ik was negentien jaar oud en ik had net een platencontract gekregen. Oorspronkelijk bracht dit kleine onafhankelijke label me naar Vancouver en zei: 'We gaan je laten schrijven met een stel andere bands die we op het label hebben.' Nou, ze praatten niet met die andere bands, dus de bekende bands zeiden: 'Ik wil niet schrijven met dit nieuwe kind.' Het label zei, 'Waarom kijk je niet wat je in je eentje kunt verzinnen?'"

Ze ging verder:

"Ik had nog nooit echt iets geschreven, maar ik had wel geholpen met hooks, melodieën en teksten met de band die ik eerder had, maar ik had nog nooit een heel nummer geschreven dus ik moest het met vallen en opstaan leren Ik herinner me dat ik The Painted Bird (1965) van Jerzy Kosinski heb gelezen. Ik hield van dat boek en hield van het verhaal. Ik zei: 'Ik ga over de jongen schrijven.' Ik schreef dat nummer, dat losjes op dat boek gebaseerd was."

Haar eerste twee albums Touch en Solace lieten haar talent zien. Dat zorgde ervoor dat ze in haar geboorteland Canada doorbrak. Haar beroemdheid bleef stijgen en door haar vierde studio-album Surfacing kreeg ze de erkenning die haar toekwam. Het album, met het nummer Angel, is nog steeds haar best verkochte en bekendste album tot nu toe. Het won twee Grammy's en vier Juno Awards.

Daarna is McLachlan blijven schrijven en muziek maken, albums uitbrengen en toeren, maar ze heeft ook een vrouwelijke concerttournee met de naam Lilith Fair helpen organiseren. Daarnaast doet ze ook met regelmaat dingen voor het goede doel. Gezien haar geschiedenis als pleitbezorger van vrouwelijke vertegenwoordiging, is het volkomen logisch dat McLachlan samen met P!nk dit duet van Angel heeft gedaan. P!nk staat immers bekend als een van de sterkste vrouwen in de popmuziek.

Alecia Beth Moore, oftewel P!nk, is geboren op 8 september 1979 in Doylestown in de staat Pennsylvania. Vanaf haar vierde tot haar twaalfde was ze turnster en trainde P!nk ook al haar zangstem. Op de middelbare school zat ze in haar eerste bandje. Als tiener schreef ze teksten, waarover haar moeder zei :

"Haar eerste teksten waren altijd erg in zichzelf gekeerd. Sommige ervan waren erg duister, en erg diep, bijna verontrustend."

Ze begon op verschillenden plekken in Philadelphia op te treden tijdens haar tienerjaren, toen ze haar kleurrijke bijnaam adopteerde. Later beschreef ze dat ze de naam van een personage uit de Quentin Tarantino film Reservoir Dogs heeft overgenomen. Ze zat toen bij een paar meisjesbands, waaronder een met de naam Basic Instinct en een andere R&B groep die Choice heette. De muziek van deze laatste groep werd niet uitgebracht en na enig advies van muziekdirecteur L.A. Reid, besloot P!nk om solo te gaan. Ze keer erop terug in een interview met Variety:

"Ik moest zelf beslissen om solo verder te gaan en niet L.A. Reid, de baas van mijn platenmaatschappij, omdat hij zich dan zou bemoeien met een [reeds bestaand] contract," zegt P!nk. "Hij vertelde me achter de schermen: 'Als je niet solo gaat, zal ik je nooit steunen - het moet jouw eigen idee zijn." Dus dat was het eerste lastige deel. Het kostte me veel tijd om erachter te komen en het was verschrikkelijk en ik had het gevoel dat ik een onbenul was. Ik heb een week lang overgegeven, terwijl ik aan de andere meiden dacht en wat we samen hadden meegemaakt en hoe oneerlijk dat voor hen was en hoe absurd het eigenlijk allemaal was."

Maar ondanks die lastige keuze kwam P!nk uiteindelijk tot de beslissing dat ze wist waar ze voor bestemd was. Ze zegt daarover

"En ik herinner me dat ik er aan de telefoon over sprak en [L.A. Reid] zei: 'Schat, toen je jezelf voorstelde als een klein meisje op het podium, stelde je jezelf toen voor in een groep of stelde je jezelf voor die koppig zelf de hele wereld gaat veroveren?' En ik had zoiets van: 'Dat.' En hij had toen zoiets van: 'Verspil dan niet de rest van je leven aan schuldgevoelens.'

Al snel had P!nk haar debuutalbum Can't Take Me Homeuitgebracht, met de hitsingle There You Go, die toevallig in de top tien van de Billboard Hot 100 terecht is gekomen - een teken dat ze succes begon te krijgen. Haar tweede album Missundaztood verzekerde haar van een naam als beroemd popster en daarna is haar carrière alleen nog maar omhoog gegaan.

In de afgelopen twintig jaar hebben de muziek en energie van P!nk veel mensen geïnspireerd, maar meestal is haar boodschap er een van empowerment. Ze is een echt rolmodel voor iedereen, vooral voor vrouwen en jonge meisjes, die vaak de druk voelen om zich te conformeren aan de verwachtingen van de maatschappij. Ze stuurde een paar jaar geleden ook een sterke boodschap naar haar dochter Willow toen ze in 2017 de MTV Video Music Awards won. Ze vertelde hoe ze een gesprek had met Willow waarbij het jonge meisje zei dat ze het "lelijkste meisje dat ik ken" was en dat ze er "als een jongen met lang haar" uitzag. P!nk liet haar dochter een paar androgyne rocksterren zien, waaronder David Bowie, Michael Jackson en Annie Lennox, voordat ze haar vertelde:

"Meisje, we veranderen niet. We pakken de zandkorrel in schelp en we maken er een parel van. En we helpen andere mensen om te veranderen, zodat ze meer soorten schoonheid kunnen zien... en jij, mijn lieve meid, bent mooi. Ik hou van je."

P!nk is een geweldige vrouw en muzikante die met integriteit dingen doet. Dus dan is het zeker passend dat ze samen met een andere krachtige vrouwelijke muzikante, Sarah McLachlan, zo'n inspirerend en oprecht duet doet. We houden van deze artiesten en vrouwen en kunnen alleen maar hopen dat ze in de toekomst meer gaan samenwerken!

Ben je een fan van Sarah McLachlan en P!nk? Doet dit nummer je aan een speciaal iemand denken? Gebruik de ruimte hieronder om wat over je eigen ervaringen te schrijven. Zorg er ook voor dat je vrienden en familie ook van dit geweldige optreden kunnen genieten!