Rock virtuoos Freddie Mercury & operazangeres Montserrat Caballé verenigd voor olympisch duet dat tot de muziekgeschiedenis behoort

Feb 16, 2023

De combinatie van de muziekgenres rock en opera kom je niet vaak tegen. Terwijl van het eerste gezegd kan worden dat het zwaar leunt op spontaniteit en ongeremde expressie van emotie, wordt opera geleid door precisie en beheersing van solide vocale kracht. Maar in 1988 kwamen twee sterren van beide genres bij elkaar om de wereld te zegenen met een fenomenale en verrassende live uitvoering, die waarschijnlijk nog steeds niet overtroffen is.

Het samengaan van de theatrale frontman van de band Queen, Freddie Mercury, en de befaamde operazangeres Montserrat Caballé was niet het meest voor de hand liggende idee ooit. Maar toen bekend werd dat Mercury een trouwe fan was van de Spaanse operasopraan, leek het idee van hun samenwerking niets minder dan muzikale geschiedenis in de maak.

Mercury wordt beschouwd als een van de beste frontmannen in de muziekgeschiedenis en stond bekend om zijn theatrale persoonlijkheid en zijn bereik van vier octaven. Ondanks zijn natuurlijke baritonbereik kon hij vooral in het tenorbereik zingen. Zijn live optredens brachten het publiek altijd in vervoering, waarbij zijn dynamische bewegingen en innemende persoonlijkheid naadloos tot uiting kwamen in zijn uitstraling en charme. Caballé had ondertussen naam gemaakt als expert in Verdi's werken en in het belcanto repertoire. Ze kreeg internationale bekendheid nadat ze in 1965 was ingevallen voor een uitvoering van Donizetti's "Lucrezia Borgia" in Carnegie Hall in Londen. Ze was een reguliere en populaire verschijning in vooraanstaande operahuizen, vooral bekend om haar krachtige stem, die ze uitstekend beheerste en een voortreffelijk pianissimo liet horen.

Samen stonden de twee voor één uitzonderlijke avond op hetzelfde podium om het publiek - en de wereld zelfs tientallen jaren later - in vervoering te brengen voor een uniek duet.

Mercury werd geboren als Farrokh Bulsara in Zanzibar op 5 september 1946. Hij had al naam gemaakt als de excentrieke frontman van Queen en verwierf een trouwe en sterke aanhang. Op het hoogtepunt van de populariteit van Queen in de jaren 1970 zou het bijna onmogelijk zijn geweest om een andere artiest te noemen die de tijdgeest van de toenmalige jeugdcultuur het meest belichaamde. Zijn talenten beperkten zich niet alleen tot zijn stem - Mercury heeft 10 van de 17 songs op Queen's "Greatest Hits" album geschreven, waaronder "Bohemian Rhapsody", "Somebody to Love", "We Are the Champions", "Don't Stop Me Now" en "Crazy Little Thing Called Love".

Dankzij zijn enorme roem en populariteit behield Mercury nog steeds een grote waardering voor andere artiesten, waaronder de klassiek geschoolde Spaanse Caballé. Hij liet deze bewondering blijken tijdens een interview terwijl hij op tournee was in Spanje en merkte tijdens een interview op de radio in 1986 op dat de zangeres waarmee hij het liefst zou willen samenwerken Caballé was. Caballé kreeg te horen wat Mercury had gezegd rond dezelfde tijd dat ze de opdracht had gekregen iets te ontwerpen voor de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona. Er ging een lampje branden en de operazangeres benaderde de rocklegende. Mercury was dolblij met het aanbod van één van zijn idolen, volgens Express, dat meldde hoe hij in één van zijn laatste uitgezonden interviews in 1987 zei:

"Ze belde een paar weken terug en zei dat ze graag met me wilde werken. Ik viel plat op de grond. Ik dacht: 'Mijn God!' Ik hou al jaren van haar. ... Ik doe nu aan opera. Vergeet rock n roll. Het is zo'n uitdaging, ik heb er nooit aan gedacht zulke liedjes te schrijven. Ik weet zeker dat de operacritici het zullen bekritiseren, maar het is een goede uitdaging op dit moment in mijn leven."

Buiten het medeweten van de wereld werkte het tweetal toen aan het volkslied voor de Olympische Spelen van 1992. Maar hun band groeide tijdens het proces zo sterk dat een heel album met duetten werd bedacht en in 1988 werd uitgebracht onder de titel "Barcelona." Het gelijknamige titelnummer van het album zou de hymne worden voor de Olympische Spelen van 1992 en werd uitgebracht in 1987. Het werd één van de topnummers van Mercury buiten Queen, met nummer 8 in de UK Singles Chart. Maar toen Mercury en Caballé eindelijk samenkwamen om het nummer uit te voeren, nam het een buitengewone wending.

In de zomer van 1987, op het La Nit festival in Barcelona, betrad Mercury samen met Caballé het podium terwijl het publiek met ingehouden adem afwachtte hoe de samensmelting van rock en opera in werkelijkheid zou klinken. Wat ze te horen kregen was ronduit adembenemend. Mercury gebruikte zijn sensationele stem om elk woord met precisie uit te spreken, terwijl Caballé haar goed ontwikkelde melodische vaardigheden gebruikte om hem te begeleiden - met een indrukwekkend effect.

In het optreden van Mercury en Caballé vonden de genres rock en opera een perfecte samenloop. Terwijl Mercury de woorden in perfecte articulatie uitriep, ondersteunde Caballé hem met haar vloeiende en beheerste stem. Bij het crescendo was het publiek in rep en roer toen het vuurwerk aan de hemel achter het podium oplichtte, en het einde markeerde van wat iedereen wist dat een unieke ervaring zou worden waarover nog jaren zou worden gesproken.

Hoewel het optreden de geschiedenis zal ingaan als een van de meest dynamische en revolutionaire ervaringen in de muziek, had het niet het happy end dat het verdiende. Mercury zou de opening van de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona niet meer meemaken en bezweek in november 1991 aan aids.

Wat vinden jullie van het legendarische optreden van Mercury en Caballé? Ben je een fan van hun muziek naast hun duetten? Laat het ons weten en deel dit met alle fervente muziekfans die je kent.