Ouders verlaten pasgeborenen na het zien van zijn 'verminkte' gezicht - maar kijk hem nu eens 33 jaar later

Nov 26, 2018

Geadopteerden dragen vaak emotionele bagage met zich mee over het gevoel dat ze zich door hun ouders afgewezen voelen. Dit is veel erger als ze weten dat ze letterlijk in de steek gelaten werden vanwege iets over zichzelf.

Dat is het achtergrondverhaal van Jono Lancaster die een genetische aandoening heeft. Het syndroom van Treacher Collins zorgt ervoor dat een kind gezichtsafwijkingen heeft, en daarnaast gehoor- en eetproblemen. Voor de rest zijn ze normaal qua ontwikkeling. Toen hij nog geen twee dagen oud was, werd hij achtergelaten wegens zijn geboorteafwijking. Maar Jean Lancaster, een vrouw met een groot hart, adopteerde hem al snel.

Helaas kon haar liefde hem niet beschermen tegen de wreedheid van schoolkinderen die hem bespotten en meden. Dit resulteerde erin dat hij sociaal geïsoleerd raakte en erg ongelukkig was, iets wat hij probeerde te verbergen, maar wat naar voren kwam als opstandigheid toen hij een tiener was.

Toen hij 19 jaar oud was, begon het te veranderen en kreeg hij een baan aangeboden bij een bar. Hoewel hij aanvankelijk ontzettend zenuwachtig was, hielp het hem uiteindelijk om zijn sociale angst te overwinnen en vrienden te maken.

Hij voltooide al snel een opleiding en begon zijn carrière op het gebied van fitness. Hoewel zijn gezicht nog steeds gevormd wordt door zijn genetische aandoening, heeft hij het lichaam van een Adonis. Hij heeft nu ook een mooie vrouw en een gelukkig huwelijk.

Het gelukkige paar heeft er hun missie van gemaakt om anderen zoals Jono te helpen. Met haar steun doet hij veel vrijwilligerswerk met kinderen met hetzelfde syndroom, maar ook met kinderen met andere beperkingen, zoals autisme. Zijn inspirerende werk is van invloed op mensen van over de hele wereld.

Zijn biologische ouders hebben hem nooit leren accepteren. Natuurlijk is dit nog steeds een bron van pijn voor hem. Hij heeft echter geleerd zichzelf te accepteren en is een inspiratiebron voor anderen geworden. Tegenwoordig, als artsen hem vragen of hij verdere plastische chirurgie wil ondergaan, zegt hij nee. Hij voelt dat God hem zo gemaakt heeft.

Wat de wereld ziet als een lelijk gezicht is slechts de etalage voor een mooie ziel die een inspirerende leraar en rolmodel is geworden voor zowel kinderen als volwassenen. Wat hij geleerd heeft van zijn levenservaringen is dat zijn houding een veel groter probleem is geweest dan zijn genetische aandoening.

Wat vind jij van deze mooie ziel? Toon dit inspirerende artikel aan je vrienden en familie, en deel je mening met ons!