Moeder legt tweeling op bed - wend je ogen niet af van de baby aan de rechterkant

Feb 08, 2021

Deze schattige komediantentweeling zal je hart stelen. Zorg dat je klaar bent om te lachen voor je verder leest, want deze video die in 2015 op YouTube werd gezet, laat zien hoe grappig tweelingen kunnen zijn. En hoewel we de herkomst van de oorspronkelijke video niet kunnen achterhalen, vonden we hem op het internet en vonden hem geweldig.

Het babymeisje links dacht waarschijnlijk dat dit een onschuldig dutje zou zijn. Ze had het zo mis. Haar zus kon schijnbaar de kans niet weerstaan om haar aan het lachen te maken. Telkens als het meisje links ophield met giechelen, deed haar zusje raar. Het babymeisje rechts bleef grappige geluidjes maken tot haar zusje hardop lachte.

Hoe hield moeder haar lach in terwijl ze filmde? Heb je ooit zo'n jonge komiek gezien? Wat zal dit meisje allemaal uitspoken als ze ouder is? Hopelijk zal haar zus er altijd zijn om om haar grapjes te lachen! Dit moet vaste prik zijn voor de broers en zussen. Deze moeder wist waarschijnlijk dat ze haar telefoon in de aanslag moest houden zodra ze de baby's had neergelegd voor hun dutje.

Wat voor grapjes maakten jouw baby's toen ze zo klein waren? Maken alle hummeltjes zulke schattige geluiden?

Het is niet te zeggen wat de toekomst voor deze schattige tweeling in petto heeft. Wist je dat tweelingen het niet altijd met elkaar kunnen vinden? Het is waar. Veel tweelingen, drielingen en andere meerlingen lijden aan broederlijke of zusterlijke rivaliteit.

Denk er eens even over na. Had jij ooit moeite om de aandacht van mama of papa te krijgen toen je opgroeide? Stel je nu eens voor dat je een broer of zus had van precies dezelfde leeftijd als jij! Gelukkig maken deze schattige babymeisjes een sterke start in hun relatie. Hopelijk zullen ze zich erop richten elkaar aan het lachen te blijven maken terwijl ze opgroeien.

Maar waarom, vraag je je misschien af, lachen mensen überhaupt? En hoe weten baby's al bij hun geboorte hoe ze moeten lachen? Het blijkt dat de antwoorden op deze vragen en de wetenschap achter lachen fascinerend zijn.

Filosofen, wetenschappers en vroege denkers speculeren al duizenden jaren over lachen en humor. Volgens Scientific American komt één van de oudste theorieën over lachen van Plato en andere Griekse filosofen. De Grieken, zo legt Scientific America uit, dachten dat humor en lachen het gevolg waren van ofwel je superieur voelen door andermans ongeluk, ofwel door vroegere versies van jezelf.

Meer dan 2.000 jaar later populariseerde de Oostenrijkse psychoanalyticus Sigmund Freud een andere verklaring - de theorie van het loslaten. Freud en vroegere denkers uit de 18e eeuw redeneerden dat mensen lachten om stoom af te blazen, zo blijkt uit het onderzoek van Scientific America. Freud zou bijvoorbeeld zeggen dat dat de reden is waarom vulgaire humor voor sommige mensen zo grappig is. Het maken van een toiletgrap stelt ons in staat opgekropte energie los te laten, die we uiten door te lachen.

Tenslotte stelt het tijdschrift het begrip incongruentie voor. Wanneer twee dingen niet op hun plaats lijken of niet bij elkaar passen, dan zijn ze voor ons humoristisch. Eén opvatting over deze theorie van lachen is dat lachen ontstaat als de persoon een oplossing voor deze discrepantie gevonden heeft.

Een modernere opvatting over humor, zoals Scientific American opmerkt, komt uit Matthew M. Hurley's boek "Inside Jokes: Using Humor to Reverse-Engineer the Mind."

"Humor heeft te maken met één of andere vergissing," legt Hurley uit. "Elke woordspeling, grap en komisch voorval leek één of andere dwaasheid te bevatten - de 'kont' van de grap."

Lachen, zo stelt Hurley, drukt uit dat we plezier hebben in het ontdekken van fouten, onze "emotionele beloning voor het ontdekken en zo ongedaan maken van denkfouten". "We genieten er niet van fouten te maken," vervolgt hij, "we genieten ervan ze op te lossen."

Maar wat in veel van deze verklaringen ontbreekt, is waarom baby's, zoals die in de video hieronder, lachen. Dit is vooral verbijsterend omdat je je moeilijk kunt voorstellen dat ze giechelen na het oplossen van een of andere tegenstrijdigheid of om eerdere versies van zichzelf, zoals sommige van de bovenstaande verklaringen beweren. Ze zijn tenslotte nog niet zo lang onder ons!

Deze fascinerende vragen tot op de bodem uitzoeken is precies wat Caspar Addyman van Goldsmiths, University of London, in zijn onderzoek bestudeert.

"Ik ben gefascineerd door het lachen van baby's omdat het ons een kijkje geeft in wat ze denken en wat ze begrijpen over hun wereld," vertelde Addyman aan de BBC.

Addyman, die een voortrekker is in kinderontwikkeling en lachonderzoek, spreekt met ouders van over de hele wereld over de gewoonten van hun baby's om dit intrigerende verschijnsel te onderzoeken.

Zo ontdekte Addyman met zijn team bijvoorbeeld dat een baby begint te glimlachen als hij zes weken oud is, terwijl zijn eerste lach meestal pas na drie en een halve maand komt. Addyman stelt dat de lach van een baby grotendeels sociaal is. Een kriebelend gevoel en een plotselinge verdwijning (b.v. kiekeboe) zijn op zichzelf niet grappig. Ze zijn pas grappig als baby's beseffen dat "een volwassene deze dingen laat gebeuren" voor hen, aldus het BBC-artikel over dit onderwerp.

"We mogen natuurlijk niet over het hoofd zien dat lachen een zeer sociale ervaring is," legt Addyman uit in een interview met RedOrbit. "Onderzoek naar het lachen van volwassenen toont dat het grootste deel van onze lach wordt uitgelokt door sociale interactie en niet zozeer door gebeurtenissen die van nature grappig of amusant zijn. Lachen werkt als sociaal bindmiddel. Baby's kunnen lachen en glimlachen, lang voor ze kunnen praten en dit is duidelijk belangrijk voor hun hechting met hun verzorgers."

Zoals het BBC-artikel opmerkt, lijkt Addyman's onderzoek Freud's theorie over lachen te weerleggen. Uiteindelijk is lachen sociaal, zou hij beweren, en niet noodzakelijk een manier om de draak te steken met andermans ongeluk of om stoom af te blazen.

Dit blijkt althans gedeeltelijk uit de video hieronder. Het kleine meisje links lijkt te lachen zonder uitgelokt te worden, afgezien van de geluiden die haar tweelingzusje maakt. Maar gebruik makend van Addymans begrip van humor, zou je kunnen stellen dat de baby niet lacht om het geluid zelf, maar omdat ze beseft dat haar tweelingzusje verantwoordelijk is voor dit geluid. Op deze manier is het lachen sociaal; het is een manier om zich te binden aan haar zusje, een ander wezen dat ze net heeft leren herkennen.

Waarom denk je dat deze baby naar haar tweelingzus lacht? Lachte jij ook als baby? Laat het ons weten - en stuur dit verhaal en de bijbehorende video zeker door naar je vrienden, familieleden en mensen die van lachen houden.