Mama houdt dochtertje van 360 gram voor de eerste keer vast na twee weken.

Mei 25, 2020

Naomi Joy Bakker is in 2016 geboren, 15 weken te vroeg en met een gewicht van 360 gram, een van de kleinste geboortegewichten ooit geregistreerd. Naomi's moeder en vader konden haar eindelijk vasthouden, twee weken na haar geboorte.

Gelukkig zorgen medische interventies en de technologie ervoor dat de meeste van deze gevallen prima verlopen. Maar het proces van thuisbevalling wordt veel gecompliceerder en onzekerder naarmate gezondheidskwesties opduiken en medische teams moeten compenseren voor tekortkomingen die bij een normale geboorte misschien geen probleem vormen. Dat was het geval met Naomi Joy Bakker.

Naomi Joy Bakker werd haast niet opgemerkt door de weegschaal, want ze werd geboren met een gewicht van slechts 360 gram, één van de laagste geboortegewichten die ooit zijn geregistreerd. Ze was in feite zo klein en zo breekbaar dat haar ouders haar in het begin niet mochten vasthouden. Ze konden alleen maar hulpeloos toekijken hoe dokters en verpleegsters koortsachtig werkten om haar aan allerlei levensondersteunende apparatuur te koppelen om de temperatuur, de hartslag en de ademhaling te regelen - dit alles in een poging om dit kleine meisje in leven te houden.

Toen de eerste chaotische uren voorbijgingen, legden de dokters een beschermend omhulsel over Naomi, waardoor haar ouders haar heel voorzichtig konden aanraken. Ondertussen spraken de ouders woordjes van troost en liefde tot haar. Naomi's strijd om te overleven begon nog maar net, maar haar ouders bleven hoopvol en positief dat hun dochter deze moeilijke periode zou overleven.

Wekenlang bleef Naomi aan levensondersteunende apparatuur. Warmtelampen die haar kleine lichaam reguleerden, een beademingsapparaat dat het werk deed in plaats van een paar gezond paar longen, alles werd gedaan om haar te helpen. LED-displays toonden voortdurend gegevens zoals haar hartslag, ademhaling, temperatuur en ze gaven zelfs een teken wanneer ze een andere luier nodig had. Verpleegkundigen, artsen en medisch personeel werkten onvermoeibaar verder. Ze controleerden Naomi de klok rond om er zeker van te zijn dat ze alles had dat nodig was om te overleven.

Haar gevecht was zeer moeilijk. Haar moeder en haar vader stonden haar bij, praatten met haar, raakten haar aan wanneer ze konden, maar ze mochten haar fragiele lichaam nog niet vasthouden en troost bieden op de meest intieme manier.

Zoals je je kan voorstellen, moest er enorm gecoördineerd worden om ervoor te zorgen dat Angela haar dochter Naomi voor het eerst kon vasthouden. Acht NICU-medewerkers, allemaal hard in de weer, deden hun uiterste bed terwijl Angela haar dierbare dochter voorzichtig in haar armen hield. Vanaf het moment dat ze contact maakten, werd Angela verliefd op haar kleine meid.

Naomi moest 128 dagen extra op de intensive care blijven voordat ze naar huis mocht, en tijdens die periode ging Angela elke dag naar het ziekenhuis om ervoor te zorgen dat zij en Naomi zoveel mogelijk tijd met elkaar konden besteden.

Naomi is nu een gelukkig, goed opgroeiend meisje dat lacht, van knuffels houdt en iedereen die ze ziet een kus geeft. Deze kleine bron van vreugde geeft liefde en vreugde waar ze ook gaat. Geef dit inspirerende verhaal door om hoop te verspreiden.