Jongetje zingt voor zijn babybroertje en zegt "zijn we niet allemaal anders"

Okt 29, 2021

Het liedje van Dan + Shay en Justin Bieber "10.000 hours", werd waarschijnlijk nog nooit zo gevoelig uitgevoerd als door de kleine 6-jarige Rayce uit Arkansas in de Verenigde Staten. Het jonge zangertje gebruikte het beroemde liedje om zijn broertje Tripp, die lijdt aan het syndroom van Down, te kalmeren. Moeder Nicole Powell filmde het ontroerende moment met haar smartphone en plaatste de beelden in januari 2020 op Facebook. Hierna gingen de beelden al snel viral.

Volgens Good Morning America was Tripp net zes weken oud toen de beelden werden gemaakt en was hij net terug van de afdeling intensieve zorgen. Tijdens zijn verblijf in het ziekenhuis was er voortdurend iemand van het gezin bij hem, waaronder ook Rayce, die Tripp elke dag na school bezocht en hem alles vertelde over zijn schoolwerk. Volgens Powell hebben ze vanaf de eerste dag een sterke band.

"Vanaf het moment dat (Tripp) geboren was, had Rayce zoiets van: 'Geef me die baby'", vertelde ze aan Good Morning America. "Elke dag na school praatte en praatte hij met Tripp en vertelde hij de baby alles over zijn dag."

Iedereen keer als het populaire liedje opkwam, vertelde Rayce Tripp dat het liedje voor hem was. De ontroerende tekst over 10.000 uur spenderen om te ontdekken wat er in je hart omgaat, past perfect bij de bijzondere relatie van Rayce en Tripp, die zal blijven duren tot ze volwassen zijn.

Toen Powell Rayce betrapte dat hij het liedje voor Tripp zong, wist ze meteen dat ze het online moest plaatsen en delen om meer aandacht te vestigen op mensen die lijden aan het syndroom van Down. Samen met de video heeft Powell ook gewerkt om het stigma dat gepaard gaat met het syndroom van Down te verminderen.

In het bericht op Facebook herinnert Powell mensen eraan dat liefde geen rekening houdt met het aantal chromosomen. Ze schreef het volgende in haar bericht:

"De liefde houdt geen rekening met chromosomen of zoals Rayce het verwoordt: 'Zijn we niet allemaal anders?'"

Powell geeft toe dat ze bang was toen ze voor het eerst hoorde over de diagnose toen ze in verwachting was van Tripp. Ze zei echter dat al haar twijfels verdwenen waren toen Tripp werd geboren en ze hem voor het eerst hoorde huilen. In een nieuw bericht op 30 december 2020, drong Powell er bij aanstaande moeders op aan om "niet bang te zijn" als ze te horen krijgen dat hun kindje lijdt aan het syndroom van Down:

"Aan elke aanstaande moeder die het nieuws krijgt dat je kindje het syndroom van Down heeft, wees niet bang zoals ik dat was", schreef ze. "Je kindje zal op zoveel manieren een geschenk zijn voor je gezin en ik beloof je dat zijn/haar broers en zussen als geen ander van hem/haar zullen houden!"

Op de verjaardag van Tripp in november vorig jaar, deelde Powell op Facebook haar ervaringen over de geboorte van haar jongste kindje. Het blijkt dat de bevalling van Tripp niet van een leien dakje liep. Powell was op weg naar een routine-afspraak bij de arts en vrij laat in haar zwangerschap, zoals ze uitlegt in haar bericht. Ze vermeldt dat ze al problemen had gehad met het vroegtijdig geboren worden van een van haar kinderen, maar dat alles er tot dusver goed uitzag voor haar laatste zwangerschap. Maar toen, tijdens de controle, werd ze ongerust door de reactie van de arts op iets dat hij had waargenomen. Enkele seconden later vernam ze dat haar angst terecht was, want de arts had droevig en dringend nieuws.

"De arts zei: 'ik ben zo terug, laat me even iets nemen.' Hij ging weer naar buiten, ik keek mijn man JJ meteen aan en zei hem dat er iets mis was, ik wist het gewoon. Hij kwam weer naar binnen met een verpleegster en keek nog eens. Ze keken elkaar aan en keken dan naar mij. Ik herinner me dat ik meteen een brok in mijn keel kreeg. Hij zei: 'We moeten onmiddellijk dit kleintje eruit halen met een keizersnede'", deelde Powell.

De hartslag van het kindje was gevaarlijk laag, en dat betekende dat Tripp er "nu uit moest". Powell gaf toe dat de ervaring angstaanjagend was. "Ik weet nog dat ik Tripp voelde schoppen en dat het me niet eens meer kon schelen of hij het syndroom van Down had, ik wilde alleen maar dat hij bleef leven", schreef ze. Gelukkig heeft de kleine Tripp het overleefd.

"Ik weet nog dat ik zei: 'stelt hij het goed?' En zodra ik dat om 10.55 had gezegd, hoorde ik het liefste, puurste, zachtste gehuil dat ik ooit heb gehoord. Ik heb nog nooit gehuild bij de geboorte van mijn kindjes (en ik hou zielsveel van hen), maar zijn gehuil was als een geluid dat ik al zo lang moest horen om te weten dat alles goed zou komen", ging Powell verder.

Het syndroom van Down is een van de meest voorkomende chromosoomafwijkingen ter wereld. Volgens een studie uit 2010 van de afdeling Kindergeneeskunde in Nederland, lijdt naar schatting 1 op de 1000 baby's aan het syndroom van Down. In de VS stelt de National Drown Syndrome Society (NDSS) dat volgens het Center for Disease Control and Prevention, 1 op de 700 baby's lijdt aan het syndroom van Down.

De precieze oorzaak van deze genetische aandoening is nog niet bekend. Voor zover de wetenschap nu weet, is het syndroom van Down geen erfelijke aandoening. Bijna alle kinderen met het syndroom hebben ouders die het gebruikelijke aantal chromosomen hebben en slechts bij 1% van de gekende gevallen wordt het doorgegeven door een ouder.

Wetenschappers kunnen met zekerheid zeggen dat de leeftijd van een aanstaande moeder invloed heeft op de kans dat een kind wordt geboren met het syndroom van Down. Volgens de NDSS heeft een 35-jarige vrouw ongeveer een kans van 1 op 350 om een kind met het syndroom van Down te krijgen. De kans stijgt gestaag met de leeftijd van de vrouw, tot zelfs 1 op 100 op de leeftijd van 40. Op 49-jarige leeftijd is de theoretische kans 1 op 10 om een kind met het syndroom van Down te krijgen. Omdat steeds meer stellen ervoor kiezen om op latere leeftijd kinderen te krijgen, is het aantal kinderen die geboren worden met het syndroom van Down de afgelopen jaren ook toegenomen, maar zijn vormen van pijnloze screening tijdens de vroege zwangerschap ook beschikbaar geworden.

Het syndroom van Down kan met de huidige geneeskunde niet worden genezen, toch is het geen onoverkomelijk probleem. Kinderen die lijden aan het syndroom, lopen een fysieke en mentale groeiachterstand op, en ontwikkelen zich langzamer dan een normaal kind. Elk kind en geval van het syndroom van Down is ook anders dan de rest. Dit betekent dat er een breed scala aan mogelijke symptomen en ontwikkelingsstadia is. In het algemeen neemt de zorg voor en opvoeding van kinderen die lijden aan het syndroom van Down meer tijd in beslag, maar het is zeer goed mogelijk en ook belonend. In de VS studeert 40% van de kinderen met het syndroom van Down die naar de middelbare school gaan af of haalt een diploma. Velen hebben een vaste baan en wonen zelfstandig, hoewel de meesten van hen nog steeds hulp nodig hebben bij het beheren van hun financiën.

Vond je de lieve uitwisseling van Tripp en Rayce net zo lief als wij? Laat het ons weten en deel dit artikel ook met je vrienden en familieleden!