Homokoppel adopteerde de achtergelaten baby die één van hen vond en redde in een metrostation

Jun 17, 2022

Wat door hectiek bijna over het hoofd werd gezien, veranderde in iets moois en hartverwarmends voor een man en zijn partner. Een man in New York vond op een avond in augustus 2000 een babypop op de metrovloer. Maatschappelijk werker Danny Stewart was te laat voor een etentje met zijn partner, Pete Mercurio, en moest de trein nemen die zich bevindt bij het 14th Street station in het Chelsea district van Manhattan. Hij liep eerst voorbij het voorwerp dat hij zag en dacht er niet echt veel bij na. Nadat hij een tweede keer keek en het nader onderzocht had, besefte Stewart dat het geen pop was waar hij naar keek, maar in plaats daarvan een pasgeboren jongetje.

Volgens CNN was de baby nog maar een paar uur oud toen Stewart hem vond, gewikkeld in een oude trui. De baby had zelfs zijn navelstreng nog aan zijn lichaam vastzitten. Het was een ongelooflijk tafereel en het leek alsof niemand anders de baby had opgemerkt. Hij ondernam snel actie en probeerde hulp te zoeken om er zeker van te zijn dat de baby veilig en gezond was.

Stewart had op wonderbaarlijke wijze Kevin gevonden, de naam die hij en zijn partner het kind later gaven. Na vele beproevingen kon het koppel toch vorderingen maken door hun gezin uit te breiden en vele mijlpalen met elkaar te vieren. In een mooi en hartverwarmend verhaal verwelkomden Stewart en Mercurio de jongen in hun gezin en hun adoptiezoon hielp het tweetal later met alweer een prachtige verwezenlijking.

Stewart was gehaast toen hij in de zomer van 2000 in het metrostation aankwam. Aanvankelijk wist Stewart niet dat hij over een pasgeboren baby gestruikeld was, want het leek in zijn ogen gewoon speelgoed. "Het enige dat ik zag waren twee kleine beentjes die uitstaken, maar ik dacht nog steeds dat het één van die nieuwe realistische poppen was", vertelde hij aan CNN. BBC News meldde dat Stewart verward was over de vraag waarom iemand zijn pop op de grond zou laten liggen, maar vervolgde zijn weg de trap op om het metrostation te verlaten.

"Ik wierp nog een blik achterom en toen merkte ik dat zijn benen bewogen", zei hij. Hij haastte zich onmiddellijk terug de trap af om het jongetje in zijn armen te sluiten en te kijken of hij in orde was. "Hij keek wel op en ik aaide over zijn hoofdje en toen jammerde hij een beetje", vertelde Stewart over de stille en toch ongelooflijk alerte pasgeborene.

Het leek alsof niemand anders merkte wat er gebeurde en Stewart had moeite om hulp te krijgen. "De hele situatie leek echt onwerkelijk en op dat moment probeerde ik mensen te waarschuwen voor wat er gaande was, maar ik slaagde er niet in iemands aandacht te trekken," zei hij.

Hij nam snel het besluit naar boven en naar buiten te rennen om op straat een telefooncel te zoeken om de politie en Mercurio te bellen, voor hij zich haastig een weg terug naar de baby baande. Mercurio arriveerde op het station net toen de politie de baby wegdroeg om voor controle naar het ziekenhuis te worden gebracht, volgens BBC News.

"Ik herinner me nog dat ik me naar Danny wendde en op de stoep tegen hem zei terwijl de politieauto wegreed: 'Weet je, je zal voor de rest van je leven op de een of andere manier met die baby verbonden blijven'", zei Mercurio.

Stewart en Mercurio gingen weer verder met hun dagelijks leven nadat er weinig schot in de zaak met de baby kwam. Eerstgenoemde kreeg later een uitnodiging van de Administratie voor Kinderhulp om in december 2000 een zitting van de familierechtbank bij te wonen om te vertellen hoe hij het kind had gevonden. Na zijn verhaal gehoord te hebben, vroeg de rechter of hij belangstelling zou hebben om de baby te adopteren.

Na rijp beraad en heftige discussies besloten Stewart en Mercurio door te gaan met de adoptieprocedure. "Ik had niet gedacht aan adopteren, maar tegelijk kon ik niet stoppen met denken dat ik me wel verbonden voelde", zeiStewart. "Ik had het gevoel dat dit niet eens een kans was, het was een geschenk, en hoe kun je nee zeggen tegen dit geschenk." Ze werden herenigd met Kevin en waren meteen overmand door emoties.

"Hij staarde gewoon naar me op en ik keek gewoon naar hem en het was bijna alsof hij een drukpunt in mijn vinger vond dat gewoon mijn hart opende naar mijn hoofd en me op dat moment liet zien dat ik één van zijn ouders kon zijn, één van zijn vaders", zeiMercurio over hoe hij zich voelde terwijl hij Kevin vasthield. De adoptieprocedure begon vrij snel daarna, hoewel die pas op 17 december 2002 werd afgerond.

In 2011 was New York de zesde staat in de Verenigde Staten geworden die het homohuwelijk legaliseerde. Volgens BBC News was Kevin opgetogen over het idee dat zijn twee vaders eindelijk konden trouwen.

De cirkel is rond, Stewart en Mercurio konden dezelfde rechter die goedkeurde dat de twee Kevin adopteerden, hun huwelijksceremonie laten officiëren. Hoewel hun relatie al lang gaande was, konden ze nu weer een verbazingwekkende mijlpaal in hun tijd samen afvinken.

Kevin is uitgegroeid tot een vriendelijke jongeman en heeft zijn beide vaders overtroffen met zijn ongelooflijke lengte, hij is ruim twee meter. De zoon van Stewart en Mercurio, nu zelf volwassen, heeft ervoor gekozen om wiskunde en computerwetenschappen te gaan studeren aan de universiteit. "Kevin is altijd een respectvol kind geweest", zei Mercurio. "Hij is een gesloten persoon, maar ook een stille leider."

Stewart deed een duit in het zakje met zijn eigen overpeinzingen. "Ik kan me mijn leven niet voorstellen als het niet zo gelopen was", zei hij. "Mijn leven is veel rijker en completer geworden. Het heeft mijn wereldbeeld, mijn perspectief, mijn hele kijk veranderd."

Het hartverwarmende verhaal was de inspiratiebron voor het boek van Mercurio "Our Subway Baby", dat het verhaal vertelt van hoe hij en zijn partner Kevin vonden en samen hun gezin stichtten. Het is zeker een heel uniek verhaal, maar ook een heel hartverwarmend verhaal. In een moderne wereld die vaak kil en onvergeeflijk aanvoelt, zijn Stewart, Mercurio en hun zoon het levende bewijs dat vriendelijkheid en liefde kunnen zegevieren, zelfs als het tegenzit.

Wat vond je van dit hartverwarmende verhaal? Laat het ons weten en deel dit verhaal met familieleden en vrienden.