Deze vrouw, die als meisje de afschuwelijke 'lotusvoetjes'-praktijk onderging, onthult op 86-jarige leeftijd hoe haar voeten eruitzien

Nov 01, 2018

Schoonheid is subjectief, en de visie op schoonheid wordt veelal gevormd door de cultuur waar je uit komt. Het zien van een compleet andere schoonheidsstandaard uit een andere cultuur kan schokkend en zelfs verontrustend zijn.

De westerse wereld is vaak geschokt door uitgerekte nekken uit Birma, gezichtstatoeages van de Maori en schoonheidslittekens uit Ethiopië.

Meestal zijn deze verschillende schoonheidsstandaarden precies dat: zij verschillen van de onze. Ze zijn niet verkeerd, ze zijn gewoon niet hetzelfde als wat we gewend zijn te zien.

Er is één soort schoonheidsideaal dat verwoestende gevolgen kan hebben voor degenen die aan dit esthetische streven worden onderworpen.

Deze verontrustende praktijk betreft het Chinese voetenbinden. Zhou Guizhen is naar verluidt de laatste levende vrouw die is blootgesteld aan de verminking door voetenbinden. Uitsluitend bij vrouwen werden de voeten gebonden.

Toen ze in 2007 werd geïnterviewd door NPR was Zhou 86 jaar oud. Ze vertelde NPR dat ze er spijt van had dat ze voetenbinden had ondergaan. Als we kijken naar het proces van voetenbinden, is dat goed te begrijpen.

De eerste stap van voetenbinden was eigenlijk een vrij mooi, ontspannend proces. De voeten werden doordrenkt met dierenbloed en kruiden, de teennagels werden geknipt en er volgde een goede voetmassage.

Deze massage was de laatste aangename sensatie die haar voeten ooit voelden.

De volgende stap zou vandaag de dag worden beschouwd als een martelmethode. De tenen werden in de voetzool naar beneden gekruld tot ze braken. De gebroken tenen werden vervolgens strak vastgebonden met zijde of katoen.

Het proces werd voortgezet, waarbij de voeten opnieuw werden gebroken en strak werden ingezwachteld om ze kleiner en kleiner te maken. Terwijl hun voeten genazen van de vorige ronde, werden vrouwen aangemoedigd veel te lopen om de voeten in de gewenste vorm te houden.

Zhou zei dat, hoewel wat zij bereikt had "gouden lotusvoeten" werd genoemd, ze nog steeds spijt heeft dat ze dit ondergaan heeft. Ze kan niet dansen en vindt het zelfs moeilijk om goed te lopen. Er waren echter weinig alternatieven toen ze het onderging. Vrouwen zonder gebonden voeten konden maar moeilijk een man vinden.

De kleinste snee in een gebonden voet kan gangreneus worden. Door de beperkte doorbloeding als resultaat van het voetenbinden werd de genezing belemmerd en werden vrouwen vaak ernstig ziek door sepsis of stierven.

In de loop van honderden jaren zijn er verschillende pogingen ondernomen om voetenbinden uit te bannen, maar pas aan het begin van de 20e eeuw werd het verboden. Sommige mensen zetten de praktijk nog altijd voort, waaronder de familie van Zhou.

Om inspecteurs die het verbod wilden handhaven om de tuin te leiden, verbond Zhou's moeder haar voeten en stopte ze in gewone schoenen, waardoor het leek alsof ze grotere, normale voeten had in plaats van gebonden voeten.

Heb je ooit zoiets gezien? Het is toch krankzinnig wat deze vrouwen hebben meegemaakt? Deel je gedachten met ons in de comments!