‘Ben je aan het babysitten’- Het verhaal van een zwarte moeder die besloten had 3 blanke kinderen te adopteren. Het bewijs dat liefde kleurenblind is

Okt 20, 2020

Liefde maakt geen onderscheid in ras, geloof of nationaliteit. Alhoewel ze vaak de vraag krijgt of haar kinderen van haar zijn, trekt Ohioan Treka Engleman zich niets aan van de commentaren en laat ze het geluk van haar kinderen niet beïnvloeden. Treka, is een wiskundeleerkracht, en is sinds haar 21ste een pleegouder, ze had geen voorkeur in het geslacht of ras van de kinderen. In 2019 heeft ze besloten om de kinderen officieel te adopteren, en hiermee gaf ze hen een thuis vol liefde.

Treka Engleman had het niet makkelijk als kind. Ze was de jongste van 11 kinderen en haar moeder is gestorven toen ze amper 6 jaar was, volgens Metro . Het verlies van de moeder was zeer pijnlijk voor de Engleman familie, ze hielden veel van elkaar en ze probeerden om het beste van deze onconventionele situatie te maken

Treka wist dat zij er wilde zijn voor kinderen die hun ouders verloren hadden. Dit is de reden waarom ze al op 21 jarige leeftijd aanbood om pleegmoeder te worden. In haar applicatie koos Treka ervoor om geen voorkeur van ras of geslacht neer te schrijven. Ze wou er gewoon zijn voor elk kind dat haar nodig had, volgens The Atlanta Black Star.

Elijah, een baby van amper 5 dagen oud werd niet lang daarna geplaatst bij Treka, volgens The Atlanta Black Star. Treka zorgde voor hem alsof hij haar eigen kind was. Later werden ook twee zussen bij Treka geplaatst, Mercedes en Alexis.

Het kleine gezin kon het goed met elkaar vinden en Treka voelde enkel moederliefde voor haar 3 pleegkinderen. Voor velen was dit gezin een ongewoon zicht. Treka is Afro-Amerikaans, terwijl Elijah, Mercedes en Alexis blank zijn.

“Ja ik heb veel mensen gezien die naar ons staren in het openbaar, maar we lopen gewoon onverstoord verder,” schreef ze in Love What Matters. “mensen vroegen mij, ‘Ooh, ben je aan het babysitten? Mijn reactie is altijd neen, het zijn mijn eigen kinderen. Ik zeg nooit ‘pleegkinderen’ ik zeg altijd mijn kinderen. Want dat zijn ze ook en dat zal altijd zo blijven.”

“Liefde is kleurenblind in mijn huis, en ik hou onvoorwaardelijk van hen," voegt Treka er nog aan toe.

Treka was dolgelukkig toen ze de drie kinderen officieel kon adopteren.

Wat vinden jullie van Treka's inzet om voorbij huidskleur en achtergrond te kijken? Laat het ons weten en maak iemand vrolijk door dit goed nieuws met hen te delen.