Afro-Amerikaanse leraar met drie blanke adoptiekinderen zegt dat 'liefde geen kleur kent' in haar huis.

Mei 12, 2020

Liefde kent geen etniciteit, religie of nationaliteit. Treka Engleman, een bewoner uit Ohio, wordt vaak gevraagd of haar kinderen wel echt van haar zijn. Desondanks laat ze de opmerking niet aan haar hart komen, noch haar liefde voor haar kinderen beïnvloeden. Treka, een wiskundeleraar, werd een pleegmoeder op haar 21ste. Ze zei dat geen voorkeur had omtrent het geslacht of het ras van de kinderen. Ze besloot in 2019 om de kinderen officieel te adopteren en hen te voorzien van een liefdevol thuis.

Treka Engleman had geen gemakkelijke jeugd. Ze is de jongste van 11 broers en zussen en haar moeder is overleden toen ze pas zes jaar oud was, volgens Metro . Hoewel het verlies van de moeder de familie Engleman diep heeft gekwetst, hebben ze altijd voor elkaar gezorgd en hebben ze hun uiterste best gedaan om er samen het beste van te maken.

Treka had al op jonge leeftijd het gevoel dat ze er wou zijn voor kinderen, meer bepaald kinderen die hun ouders waren verloren. Daarom solliciteerde ze op de jonge leeftijd van 21 jaar als pleegmoeder. In haar aanvraag maakte Treka duidelijk dat ze geen voorkeur heeft voor kinderen van een bepaald ras. In plaats daarvan wilde ze er zijn voor elke jongere die haar nodig had, aldus The Atlanta Black Star.

Treka nam een vijf dagen oude baby genaamd Elijah onder de hoede, volgens The Atlanta Black Star. Treka zorgde voor de jongen alsof hij haar eigen kind was. Later werden nog twee zussen, Mercedes en Alexis, in Treka's liefdevolle huis geplaatst.

De kleine familie kon zeer goed met elkaar opschieten en Treka voelde niets anders dan moederliefde voor haar drie pleegkinderen. Maar in de ogen van velen, was dit gezin ongewoon. Terwijl Treka Afro-Amerikaans is, zijn Elijah, Mercedes en Alexis Kaukasisch.

"Ja, als we in het openbaar zijn, worden we vaak nagestaard, maar we lopen gewoon ongehinderd voorbij," schreef ze op Love What Matters. "Ik kwam mensen tegen die me vroegen, "Oh, ben je aan het babysitten?" en mijn antwoord altijd is nee, het zijn mijn kinderen. Zonder meer. Ik zeg nooit 'pleegkinderen', maar 'mijn kinderen'. Want dat zijn ze en zullen ze altijd blijven."

"Liefde heeft geen kleur in mijn huis en de kinderen krijgen mijn onvoorwaardelijke liefde," voegde Treka eraan toe.

Vorig jaar was Treka dolblij omdat ze haar drie kinderen legaal kon adopteren.

Wat vind je van Treka haar inzet om verder te kijken dan etniciteit en huidskleur? Laat het ons weten en kleur de dag van andere mensen met dit geweldige nieuws.